Delen is helen

Er zijn in een relatie zo van die dingen, waarmee je elkaar gelukkig kan maken.
Een van die dingen is: Delen.
Voorheen een rekenkundige omschrijving van een docent wiskunde.
Maar in het heden toch vooral een manier om dat wat in mij leeft uit te wisselen met de ander.

Zoals ik in een eerdere blog schreef is mij het geluk van de liefde overkomen.
En gaf ik aan dat ik de verbazing van zoveel liefde in mij maar moeilijk kon bevatten.
De dimensie van het delen, is mij niet geheel onbekend.
Delen doe je met je naasten, de mensen die je dicht aan het hart liggen en soms diegenen die je niet zo goed kent.
Maar voor mij is het toch vooral een bezigheid met de mensen die dicht bij mij staan.

Nu dus ineens met mijn vriendin.
We zijn nog in de opbouwfase het is waar.
Maar dat maakt het delen er niet minder leuk op.
Ik heb gemerkt dat ik haar enorm kan waarderen in wat mooi aan haar is. (onder invloed van de roze bril) Dat deel ik met haar.
En soms doe ik een poging wat in mij leeft in een gedicht te verwoorden. Ook dat is een manier van delen.
En over de telefoon hebben wij dagelijks hele leuke gesprekken. Ook dat is delen.

Ook heb ik gemerkt dat echt luisteren een wezenlijk onderdeel is van met elkaar delen. Voor mij als man probeer ik dan niet met oplossingen te komen, maar er gewoon te zijn voor haar. Dat heb ik echt moeten leren in de loop der jaren dat ik geen vriendin had. Mijn vriendin is daar heel blij mee, en ik met haar.

De echte gesprekken hebben wij veelal als wij samen zijn.
En enkele van die gesprekken hebben al tot heling van oude 'wonden' geleid.
Dat is toch het unieke van wat een relatie teweeg kan brengen.
Omdat je dichter bij iemand staat, laat je ook meer van jezelf zien.
En ook de gevoelige kanten komen aan de oppervlakte.
Dat is niet altijd even makkelijk en deed mij ook schrikken.
Maar laat zij nou net goed kunnen aanvoelen, hoe met mijn gevoeligheden om te gaan.
Ik heb een schat van een vrouw, leren kennen.
Met haar is delen ook echt helen.