Ik trek de aandacht

M'n eerste paar gebedswandelingen,
gehuld in m'n nieuwe sweater, zitten er op.
Het voelt nog wat onwennig, maar ik zet door.
Gisterenmorgen, onderweg naar een broeder,
zag ik een christen die er niet op z'n voordeligst uit zag
en maakte een praatje met hem, en vroeg naar z'n
adres. Hij kende me nog toen ik eigenaar van de
christelijke boekhandel was.
Toen ik weer op de fiets stapte, maakte een
tegemoetkomende heer een duidelijk blijk van herkenning.
Ik voelde me gesterkt. Er kwam een donkere lucht op zetten.
In het nabij gelegen winkelcentrum kocht ik bij Blokker gauw
een paraplu. In de winkel maakte een oudere dame een
vriendelijke opmerking.
Ik belde spontaan aan bij een broeder van onze kerk om
hem te vragen om samen met mij over de drukke markt
van ons dorp te paraderen. Dat wilde hij wel. We hadden
vooral goed contact met elkaar. En na afloop gebruikten we een kop koffie in een nabijgelegen evangelisch centrum die op donderdagmorgen daar hun inloopdag hebben.
Deze middag maakte ik twee gebedswandelingen. Ik vraag God nadrukkelijk
dat Hij op de een of andere manier de mensen wil ontmoeten en zegenen. Een gebedsgave die me ruim vijftig jaar geleden te beurt viel, het spreken in nieuwe tongen, gebruik ik veelvuldig en dat opent voor mij een nieuwe dimensie.
M'n reformatorische overbuurman kwam me tegen op de fiets en ook m'n rooms katholieke buurman van een paar huizen verder.
In de namiddag ging ik nog naar het kleine winkelcentrum, enkele honderden meters van ons huis. Daar ontmoette ik een mede bestuurslid van de ouderenbond. Ze kwam net van de voedselbank, waar ze aan mee helpt. We maakten een kort praatje. En vervolgens zag ik een bekende, de vrouw van een evangelische voorganger, waar we vroeger mee bevriend waren.
"Wat draag jij een uitdagende kleding...." Dat ontkende ik niet en na enkele vriendelijke woorden met elkaar gewisseld te hebben, vervolgde ik m'n weg.
Dat extra lichaamsbeweging doet me goed en ik vind het niet erg om op te vallen. Het is maar al te waar: "BIDDEN HELPT ECHT". En ik hoop vurig, dat zo'n enkel woord tot de mensen door dringt en hen tot nadenken stemt.

De bijbel spreekt dat we te maken hebben me "de geestelijke boosheden in de lucht" (Eph. 6). Ongemerkt kwam deze, belichaamd in een wesp, en kroop in de mouw van m'n sweater om me een flinke steek te geven. Hoe haalt zo'n dom beest het in zijn (of haar?) hoofd om uitgerekend in de mouw van mijn rode sweater een veilig plekje te zoeken. Na enkele minuten zakte gelukkig de pijn.
Ik verwonder me nergens meer over.
Tijdens m'n wandeling langs de beek van een nabijgelegen woonwijk kon ik menigeen vriendelijk, en soms "minzaam" groeten en na drie kwartier bereikte ik weer veilig het vertrouwde huis waar ik al zo'n dertig jaren woon.
BIDDEN HELPT, tsja, en ik sta nog maar aan het begin. In m'n fantasie heb ik al een hele kledinglijn in m'n gedachten.......