Aan God vast gemaakt

Een week geleden, toen ik zo 's nachts m'n gedachten
de vrije loop liet gaan, dreef een Bijbeltekst uit de Psalmen
naar de oppervlakte:
"MIJN ZIEL IS AAN U VERKLEEFD" ( Ps.63:9a)
Verkleven, een ouderwets woord en negentig procent
van de Nederlandse samenleving zou zich daar niets bij
voor kunnen stellen.

Het is ook de enige keer, dat dit werkwoord in de bijbel gebruikt wordt.
De hele week, tientallen keren, en vooral 's nachts, kwam dat ene zinnetje
steeds opnieuw in mijn gedachten.
Wanneer ik stil sta bij m'n allervroegste herinneringen, dan denk ik terug
toen ik op drie jarige leeftijd bij m'n moeder op de arm in mei 1945 de
Duitsers uit ons dorp weg zag marcheren.
De daarop volgende herinnering dateert uit 1946, toen m'n moeder me meenam
naar een zendingsbijeenkomst nabij Hardenberg en ik na afloop aan haar verklaarde, dat ik later zendeling wilde worden.
Zo is mijn hele leven gemarkeerd met gedenkstenen, dat ik besluiten nam
om God te willen dienen en om Zijn eigendom te zijn.

En wanneer ik me dat realiseer, dan krijgt zo'n versregel uit de Psalmen
een extra dimensie. Er gaat geen dagdeel voorbij, of ik ben wel op de een of andere manier met God bezig. Op zich is dat geen verdienste. Er zijn hopen mensen die flink religieus zijn, maar een persoonlijke relatie met de Here Jezus kennen zij niet.
"Verkleven", wordt voor mij duidelijker, wanneer ik naar het tweede deel van de tekst kijk: "Uw rechterhand houdt mij vast".
Los van God zou het een onmogelijke zaak zijn om Hem zo te dienen
op een wijze waar Hij recht op heeft.
Nee, alleen, wanneer Hij mij vast houdt met zijn rechterhand.
In zijn rechterhand schuilt kracht.
Hij laat me niet glippen; Hij laat me niet los.
"Verkleefd", in van Dale's woordenboek lees ik:
bn (-er, -st), gehecht, verknocht, door genegenheid sterk verbonden aan iemand.

De psalm begint met: "O God, Gij zijt mijn God, U zoek ik,
mijn ziel dorst naar U,
mijn vlees smacht naar U....."
En dan volgt in vers 7: "wanneer ik Uwer gedenk op mijn legerstede (bed),
in nachtwaken over U peins".

's Nachts is voor mij dikwijls de beste tijd om m'n gedachten op God te richten:
"in nachtwaken over U peins".
En dan realiseer ik me: "Er is niemand die me kan rukken uit Zijn hand".