Rolmodellen voor mannen en vrouwen

Tijdens de preek vanmorgen in de kerk dwaalden m'n gedachten af naar: "communicatie tussen mannen en vrouwen". Op funky fish zit ik heerlijk in m'n knollentuin en m'n hoofd zit vol met verhalen, waar ik wel over van gedachten zou willen wisselen met anderen.

Vanuit m'n jeugd, de eerste zeventien jaar van m'n leven, had ik geen goede rolmodellen voor ogen. M'n vader, een gedreven zakenman, die ik grenzeloos bewonderde en tegelijk mateloos vreesde, was vanaf m'n mulo-jaren voor mij amper nog toegankelijk. Enfin, het lukte mij niet meer om de grenzen te overbruggen. Moeder, een lieve en nogal in zichzelf gekeerde vrouw, ging zo haar eigen gang. Ik aarde, denk ik, toch meer naar m'n moeder dan naar m'n vader. Maar rond m'n twintigste, toen ik terecht kwam in sollicitatieprocedures van maatschappelijke organisaties presenteerde ik me toch steeds als die flamboyante jongeman, die het wel maken zou.

Het is nog maar twintig jaar geleden dat ik me tijdens een door mij georganiseerd etentje, ergens in een restaurant in Utrecht, me tegenover m'n oudste zonen uitsprak dat ik voor hen eigenlijk een betere papa had moeten zijn.
Ik was namelijk net terug gekomen van een opwekkingsconferentie te Toronto en de hele week stond in het kader van relaties en communicatie binnen het gezin. En God sprak tot m'n hart.

Tijdens m'n carrière-drang, veertig jaar geleden, liet ik de opvoeding van m'n kids maar al te graag over aan m'n vrouw. Het grappige is dat ik nu herkansingen krijg nu m'n kleinkinderen opgroeien. Het lukt me aardig om ook mezelf te vergeven, al die gemiste kansen van vroeger. Ik ga steeds meer begrijpen over rolmodellen voor mannen en vrouwen. Wanneer bij ons de telefoon over gaat, snap ik maar al te goed dat er in de eerste plaats naar mama wordt gevraagd. Een vrouw is toch wel het nekje waar het gezinsleven om draait. Ik heb er vrede mee dat ik een tweede plaats ben gaan innemen binnen onze relatie en gelukkig ben ik met een vrouw getrouwd die er zich veel aan gelegen laat met mijn belangen rekening te houden.

Stereotypen als DE man en DE vrouw, bestaan er mijns inziens niet. En ik vind het een drogreden om er bijbelse argumenten bij aan te slepen dat vrouwen zich dienen te onderwerpen aan de suprematie van de man. In wederkerigheid zullen een man en een vrouw steeds een weg moeten zoeken om aan hun relatie vorm en inhoud te geven.