Een alledaagse dag...

Het wit van het papier maakt plaats voor woorden. Voor alles is een tijd denk ik bij mijzelf, dus ook maar eens een blog schrijven.

Het is vakantie, ik slaap uit. Tijdens mijn ochtendrituelen borrelen er al enkele ideeën op. Tijdens mijn ontbijt met uitzicht op het water ontwaar ik twee duiven op de stoep. Ze kuieren heen en weer op zoek naar wat lekkers. De bruine boterham smaakt naar noten, m'n allergie geeft mij een signaal. Ik snijd de onderste korst van de boterham om een aanval te voorkomen. Sesamzaadjes, soms zijn die bij het bakken van het brood blijven liggen van een vorig baksel, zo zoek ik naar een verklaring. Het brood van het bakkertje op de hoek, is en blijft voor mij de lekkerste manier om de dag mee te beginnen. Elke ochtend één boterham met kaas en één boterham met jam. Een kop thee erbij en m'n dag kan beginnen.

Als begin van de dag lees ik de eerste bladzijde van de drie verschillende katerns van de ochtendkrant. Dit als een soort opwarmertje voor het lezen van de hele krant in de middag. Niet dat ik de hele krant uitpluis 's middags, maar genoeg om een indruk te krijgen van wat er leeft in de wereld. Het mooie aan zo'n krant vind ik de veelzijdigheid: buitenlands-, binnenlands-, regionaalnieuws en natuurlijk de sport. Ik dacht dat ik dat het liefste las, maar de meeste tijd neem ik toch voor het andere nieuws dus dat is niet helemaal waar.
Nadat ik achtereenvolgens de tv-gids doorneem met de programma's voor vandaag en de IPad controleer op wat laatste berichten, ga ik naar boven. Het huishoudelijk werk moet immers ook gedaan worden. Ik zet een muziekje op en hoor het nummer 'True' van van Spandau Ballet. Automatisch gaan mijn gedachten terug naar een tijd dat zij een voorbeeld waren voor mij, waar het kleding betreft. In de tijd van Spandau Ballet, de jaren tachtig, sloofde ik mij uit om als puber de kledingstijl van deze popgroep te imiteren. Dat betekende een broek met een colbert, en een sjaaltje onder een blouse. Iets wat ik soms ook tegenkom in het programma op tv 'Het mooiste meisje van de klas'. Daarin word ik meegezogen naar een tijd met muziek en stijlen die ik toch als speciaal heb ervaren. Hoewel ik verre van 'De mooiste jongen van de klas' was, lijkt het mij toch leuk als er een aflevering aan mij besteed zou worden. Dat klinkt een beetje ijdel, misschien ben ik dat ook wel. Maar ik zou dat dan alleen voor privé-gebruik willen hebben. Net zoals ik het leuk vind om met familie of vrienden over vroeger te praten en herinneringen op te halen, is dit een manier om stil te staan bij wie ik was en hoe ik geworden ben tot wie ik nu ben.

Een herinnering aan vroeger kreeg ik ook gisteren toen een jeugdvriend mij een foto stuurde uit mijn pubertijd. Leuk om te zien dat internet het verleden levend houdt. En ik af en toe even terug kan naar het verleden. De foto toonde mij bij de uitreiking van een prijs die ik won op het jaarlijkse tennistoernooi. Een trainingspak, een handdoek, een bekende tennisster die de prijs uitreikte, allemaal mooie herinneringen.

Ik schuif aan de tafel verheugt over mijn eerste stukje, een alledaagse dag uit het leven van een heel gewoon iemand.