Toewijding en liefde

De net verstreken vijf minuten keek ik naar een heel ontroerend filmpje, die m'n broer uit Canada me toestuurde. Het filmpje gaat over een jonge vrouw van 29 jaar oud uit Zuid Korea. Ze is één meter en 3 centimeter lang en weegt 33 kg. Ze heeft a.h.w. iets als klompvoetjes en met aangepast schoeisel kan ze redelijk lopen. Ze heeft aan beide handen twee vingers.

Uit de passerende filmbeelden had ik de indruk dat haar pappa mogelijkerwijs niet meer leefde. Haar moeder van omstreeks vijftig heeft zich helemaal aan haar dochter toegewijd. Het is bijna ongelofelijk wat je ziet. De jonge vrouw is muzikaal zeer getalenteerd! Met een op hoogte aangepaste klavier speelt ze met haar vier vingers en beide voeten en dan komt echt prachtige muziek tevoorschijn. Ze heeft het in zich om een volle zaal van bewonderaars tot extase te brengen.

Gehandicapt als ze is straalt ze zoveel schoonheid uit, dat, wanneer je een paar minuten kijkt, je diep ontroerd raakt dat een zo zwaar gehandicapte jonge vrouw zoveel moois uitstraalt. Het ontroerende zit hem ook daarin: de commitment tussen moeder en dochter. Samen stralen ze zoveel schoonheid uit, dat je onwillekeurig God prijst, dat Hij Zijn heerlijkheid ontvouwt in mensen ondanks alle tegenslag die het leven soms met zich meebrengt.