Logeren bij opa en oma

Samen hebben we tien kleinkinderen; de elfde is op komst.
Wanneer ik ons Chinese pleeggezin er bij reken, hebben we 13 kleinkinderen.
Jian Hao van acht en Julia van acht brengen de dag bij opa en oma door. Ze zitten in dezelfde klas en het is juffendag, een soort bijscholingsdag voor de leerkrachten. Dat betekent géén school.
Tijdens dat ik m'n blog aan 't papier toevertrouw zit oma in de achtertuin met de twee kids vuurtje te stoken en opa doet - zogenaamd - een dutje. Vooral in de aanwezigheid van oma zijn er altijd avonturen te beleven. Opa doet z'n best om in de pas te blijven.

Zestig jaar geleden, zoveel gave herinneringen aan het boerderijtje aan het kanaal waar opa en oma woonden.
De grote tuin waar de drie krentenbomen stonden en waar we net zoveel van mochten eten als we lusten.
De keer dat het varken geslacht werd achter de boerderij. Bloedstollend.
Oma en de honderd kippen die haastig toe komen fladderen wanneer ze te eten kregen. Daar leerde ik een haan nabootsen, een kunstje dat ik tot op de dag van vandaag nog beheers.
De gezellige decembermaand met haar feesten. Wat was het altijd gezellig in die grote keuken van hen. En wat bakte oma overheerlijke wafels tijdens
"oud en nieuw".
Bij het ouder worden mocht ik dikwijls mee met m'n vader in de auto en gingen we samen met opa en oma naar de gereformeerde kerk in Lutten.
De tijd van het 50-jarig huwelijksfeest en alle feestelijke voorbereidingen van dien.
Niet zo lang daarna brak de tijd aan van "het grote verdriet" toen oma heel plotseling kwam te overlijden, in één oogwenk, verscholen achter haar krant die ze las.
Eigenlijk koester ik alleen maar gave herinneringen.
En nu zit ik ineens midden in de fase van alle mogelijke logeerpartijtjes,
verjaardagen die "gevierd" moeten worden; avonturen die we samen beleven.

Wat een kansen zijn ons gegeven om samen actief bij te dragen aan hun vorming, vooral wanneer ik denk aan onze twee kleindochters van acht, die "alles" al willen weten waar het de liefde tussen een man en een vrouw betreft. En dan zo'n wijze oma in de buurt die precies weet waar een nieuwsgierig kinderhartje aan toe is.
Opa en oma, de plek waar de kleindochter van zestien voor enkele dagen gestald kan worden wanneer het thuis helemaal uit de hand loopt.
De plek waar tijd en ruimte is om de verhalen aan te horen; eigenlijk een heel dynamische tijd.
Wie had het nou over "oud" worden? Daar krijg je gewoonweg de tijd niet voor.