Een mysterieuze kus

De overtreffende trap. Overdrijven. Woorden gebruiken als 'adembenemende schoonheid.'
Die moet ik bewaren. Voor die ene gebeurtenis. Als mijn adem stokt.
Vandaag is die gebeurtenis. Ik ga het beschrijven met woorden uit de sfeer van de overtreffende trap. Ik bedoel dus niet letterlijk overtreffende-trap-woorden. Maar dat ik getroffen ben door wat er gebeurde en dat probeer te beschrijven. Ongeremd.

Daarvoor ga ik afdalen. De diepte in.
Midden op zee ga ik van boord, samen met een groepje duikers.
Daar onder de waterspiegel liggen de grotten van La Cadena Mysteriosa.
De zee is er prachtig diepblauw. Van het mooiste intense blauw. De diepte ligt erin weerspiegelt. De geheimen van de zee zijn erin verborgen.

La Cadena Mysteriosa
Een mysterieus grottenspel met smalle ingangen en nauwe doorgangen.
Ik ga grotduiken. Het is de eerste x dat ik dit doe en ik weet het niet. Het is een verrassing.
Als de duikinstructeur voor een smalle doorgang in de rotsen zweeft en een donker gat ingaat, begrijp ik het. Ik aarzel een seconde en nog een seconde. Ik vind het spannend. Dan volg ik hem. Ga het avontuur binnen. De duisternis in, het binnenste van de rots.
Het is eng. Letterlijk eng. Nauw en smal en daarbij voelt het ook eng, maar dat gevoel verdwijnt als ik binnen ben.
Het avontuur pakt me. Ik raak er opgewonden van. Mooi en spannend en eng.
Overal omsluiten muren van koraal mij, boven, onder en opzij. Langzaam en voorzichtig glijdt ik verder, de grot in. Mijn duikfles tinkelt tegen de rots. Mijn been raakt de koraal, voor een rode plek. Een afdruk van de Cadena Misteriosa.

Het is mooi.
Adembenemend mooi.
Dat is niet zomaar een woord.
Dat woord geeft aan dat ik overweldigd word door schoonheid. Dat mijn adem benomen wordt. Dat ik vergeet te ademen, want de schoonheid neemt mij volkomen in beslag
Ik betreed een magische wereld, die ik nooit eerder heb gezien of ervaren.
Ik hap naar adem.

Ik ben in het binnenste van de rots
Ik beweeg me door spelonken en gaten in de rotsen ergens onder water in de Caribische zee.
Het is er donker, met kleine lichtpuntjes en een vaag schijnsel in de verte.
We glijden door smalle ruimtes. Bewegen door mysterieuze gangen. Ik ben in een magische wereld beland. Bewoond door andere wezens en beheerst door andere wetten. In de verte zie ik helder blauw. Openingen naar de ruimte. Dichtbij zijn vage vormen. Beweging. Waterwezens en vissen. Poliepen vastgezogen aan de wand. Hier en daar schijnt blauw licht. Overal zijn doorgangen en gaten in de grot.
Ik haal adem. Rustig beweeg ik voort.
Door de grotten van La Cadena Misteriosa

Op mijn been een rode plek
Als een mysterieuze kus.
Een tattoo, herinnering aan de cuaves misteriosa
Een souvenir, uit zee