Speciale praktijken

Ze had zich verheugd op mijn komst. Al maanden tevoren had ze vrij gevraagd. Nu hoort ze dat ze moet werken.
Ze baalt heel erg.
Ze is ervan overtuigd dat het kwade wil is.
Er is personeel genoeg en als ze de verdeling net iets anders doen is er helemaal geen probleem. Dan kan de tent goed draaien en zij kan vrij.
Ze vraagt aan mij wat te doen.
Ik weet het niet goed en luister naar haar verhalen. Over de baas. Ze heeft zich ingezet. Altijd op tijd. Nooit dronken of anders onder invloed. 'Ja dat gebeurt zo veel.'
Hard gewerkt. Met enthousiasme. Toen ze door haar rug ging werkte ze door. Omdat ze het anders niet zouden redden.
Ze is bang dat ze haar geld niet krijgt. Met overuren wordt ook al geknutseld. Ze construeren minuren en compenseren die met plusuren. Er wordt nix extra's uitbetaalt.
Ze is blij dat ze daar stopt met werken.

Ze vertelt Hugo het verhaal over de vrije dagen van vandaag en morgen en de streek die de baas voor de zoveelste x levert.
Hij begint over doktersbriefjes. Ze heeft toch last van de rug? Hij kan zo iets regelen. Zonder dokter..
Ik denk aan mijn duikavontuur, 3 jaar geleden. Ik had me vergist in de dag van vertrek. Dook onder water en toen ik weer boven kwam moest ik acuut vertrekken. Met het vliegtuig naar Nederland. Maar duiken en vliegen is een gevaarlijke combi, daar moet minstens twaalf uur tussen zitten.
Handenvol antillianen waren toen in de weer om ons te helpen. Er konden doktersbriefjes geregeld. De vliegmaatschappij kon omgekocht om ons de volgende dag een plek in het vliegtuig te garanderen. Ik was onder de indruk.

Het lijkt op elkaar.
Hugo doet haar nog een tip aan de hand.
'Ga op het werk theatraal door je rug. Sein je collega's in. Zijn ze op jou hand? Nou dan. Laat ze bevestigen dat je echt door je rug ging. Ga dan naar huis en maak er wat van met je moeder.'
Ze knikt. Ik zie haar twijfelen.
Uiteindelijk gaat ze werken.
Ik red me wel en na afloop maken we de avond goed.

Ik laat het allemaal door me heen gaan.
Vind het een lastig dillemma. Ze wil zo graag vrij. Tijdig gevraagd. Het lijkt op dwarsliggen. Maar wat kan ik haar adviseren?
Hugo heeft geen moeite met advies. Hij weet heel goed wat je in dergelijke situaties kunt doen. Hij is een echte Antiliaan.
Ik denk aan de slaven. Vroeger. De geschiedenis van Curacao. Hoe zouden die dat gedaan hebben als hun wensen in gedrang kwamen met die van hun meesters? Eerlijkheid hielp niet en zou afgestraft worden. Een conflict leidde tot grotere problemen. Waarschijnlijk hebben ze allerlei slinkse wegen en omwegen leren bewandelen. Daar zijn ze goed in geworden. En via genen en overleveringen weet de huidige generatie nog steeds die wegen te bewandelen. Slim geworden zijn in omzeilen en duiken. Figuurlijk dan.
En er voor elkaar zijn. Je matties niet alleen laten ploeteren.
Ik heb geen oordeel.

Zij doet het op haar manier. Ze heeft ook andere wortels. Dat is duidelijk. Ze accepteert veel. Houdt van veel mensen. Mensen houden van haar.
Maar tegenover de macht van de baas staat ze machteloos.
Ook in haar oordeel.
Ze is klaar met hen.
Helemaal.