Het is jouw schuld niet !

De scheiding van jouw ouders

Het is nu al weer enkele jaren geleden dat jouw ouders uit elkaar gingen.
Met jouw jongere broertjes ben je bij jouw moeder blijven wonen
en je vader werd opgescheept met een bezoekregeling.
Het gezinsdrama kende alleen maar verliezers.
Nee, er was geen derde in het spel.
Onverenigbaarheid van karakters, zoals dat heet.
Als oudste meisje in het gezin heb je nog geprobeerd dit tegen te houden.
Waar het om begrip ging, was je voor beide partijen de vertrouweling.
Je studieresultaten hebben er toen ook onder geleden.
Wat voelde je je dikwijls verward tijdens die verbeten stilzwijgende conflicten.
Het tafelgebed werd vervangen door even stil zijn voor het eten.
Even gevouwen handen en gesloten ogen.
Net of God daar nou op zat te wachten.
De uitspraak van de rechter was onvermijdelijk.
Het absurde is dat jij je steeds min of meer schuldig bent blijven voelen;
jij met jouw gevoelige natuur.
Hoe vaak heb jij je wel niet afgevraagd waarom God niet in staat was
dit te voorkomen. Tenminste, op die manier dacht je.
Eigenlijk kon je beide partijen wel een beetje begrijpen.

Je studeert nu op atheneum en aardige jongens laten je niet onberoerd.
Maar, als het om een jongen gaat, wie kun je in deze tijd eigenlijk nog wel
vertrouwen?
Je moet er toch niet aan denken dat jij in de toekomst ook met zo'n drama
zou worden opgescheept.
Zonder het je bewust te zijn, worden er in jouw gedachten
een bijna onzichtbaar web van bindingsangst gesponnen.
Je moeder is nog altijd een knappe vrouw om te zien en af en toe heeft
ze wel eens een afspraak met de een of andere man van een datingclub.
Och, je begrijpt het wel.
Maar, om eerlijk te zijn, voel je er eigenlijk niets voor om te wennen aan een
nieuwe man bij je moeder over de vloer. Je zou het als gezinsinbreuk
beschouwen omdat jij en jouw broertjes ook deel uit maken van moeders gezin.
Omdat jij nog net zo zeer van je vader bent blijven houden,
zou je het ook aanvoelen als verraad aan hem.
Wat kan het leven toch intens lastig zijn.

Nog kort geleden was je in de christelijke boekhandel van een naburig stadje
en toen kocht je een gebedenboekje, bedoeld voor jongeren, waarin een uitweg
vertolkt werd voor jonge mensen net zoals jij, die leden onder de scheiding van
hun ouders.
Eén van die gebeden ken je nu bijna uit jouw hoofd.

Lieve God in de hemel,
vanuit m'n verwarde denken kom ik tot U nu de verbintenis tussen pappa en
mamma helemaal stuk is gegaan.
Elke dag en elke nacht is het in m'n gedachten.
En ondanks dat ik heel veel begrijp waarom het mis liep,
voelt het toch dat ze me in de steek hebben gelaten.
Ik heb nooit om een scheiding van m'n ouders gevraagd.
En ik kon het blijkbaar ook niet tegen houden.
Lieve God, ik vraag U om een beetje hulp, nu ik me zo alleen voel.
Wilt U me helpen om m'n vertrouwen in U overeind te houden.
Ik wil het wel.
Ik heb het gevoel dat me een groot onrecht is aangedaan.
God, hebt U een beetje begrip voor mijn situatie?
Ik reken op U. Amen.