Weduwnaar

Er ging geen dag voorbij of hij dacht wel aan haar
en kon het steeds niet allemaal begrijpen
toen hij daar liep achter die baar
van de liefste die hij achter moest laten.

Menig jaar was hij opstandig en boos
en, later droeg hij moedig zijn lot.
Niet vrijwillig, dat hij daarvoor koos.
In zijn keuzes hield hij rekening met God.

De jonge kinderen groeiden op zonder een moeder.
Aan liefde heeft het hen niet ontbroken.
Behalve weduwnaar was hij een kinderhoeder;
een man uit het zuiverste hout gestoken.

Geleidelijk aan kwam er weer plaats in zijn hart
om die leegte te delen met een vrouw.
Aan de voet van het kruis had hij gelaten zijn smart;
daar kwam een eind aan zijn rouw.

Het verleden heeft hij nu achter zich gelaten
en richt zich op een toekomst met God.
Te blijven treuren zou hem niet baten.
Hoop en verwachting bepalen zijn lot.