Het mooiste meisje van de klas

Ze was het mooiste meisje van de klas:
zonnesproeten en twee vlechten in d'r haar.
Van haar gezichtje kon ik eindeloos genieten,
een leuke struise meid van zessen klaar.
En aan mijn blikveld nog onttrokken, haar twee tieten,
het truitje strak, je kon niets zien.

Ze heette Greetje van der Lieven.
Ik kon slechts dromend naar haar kijken
en heb het nooit gedurfd haar naar een zoen te vragen.
Soms kon ik amper nog haar blik ontwijken.
't Was liefde op een afstand die ik moest dragen.
Veertig jaar later zag ik haar op een klasse-reünie.

Ze zat vooraan in de middelste rij
- toen droegen meisjes nog hun jurken -
Het feit dat zij daar zat maakte me blij
en dromend liet ik alle leerstof overwaaien.
Ze heeft het nooit geweten hoe ik haar heb aanbeden
en stilletjes is die liefde van m'n rug gegleden.