Mocht ik beminnen

Wild klopt 't onstuimig bloed
een hunkering en redeloos verlangen
zet heel mijn leven in een ademloze gloed;
houden de koest'ring van weleer gevangen.

Mocht ik beminnen
en durfde toen niet meer.
Ik zette al mijn zinnen
op wat ik eindeloos begeer.

Luid klinkt mijn klacht tot U omhoog
heb ik gevraagd om wat ik niet begrijp?
En U zich tot mij neder boog
en maakt mij tot der zinnen rijp.

Nochtans zal ik vertrouwen
en zit niet bij de pakken neer.
Het zal mij niet berouwen
en Gij mij koestert als weleer.