Griezelig

Soms zegt men "aju" tegen je. Dat is weer eens wat anders dan "doeg", "doei" of "tot ziens" (wat je volgens mij echt niet tegen elkaar moet zeggen als je elkaar zeer waarschijnlijk niet meer gaat zien) of dat tegenwoordige "doeidoei" waar ik in het begin echt totaal niet tegen kon. Eigenlijk klinkt "aju" een beetje onheimelijk of griezelig zelfs. "Ach ja, als je in Twente woont moet je daar maar aan wennen", dacht ik. Waren de Twentenaren niet een eigenaardig, religieus boerenvolkje? Totdat iemand van de kerk mij uitlegde dat "aju" eigenlijk "à Dieu" of "ga met God" betekent! Dat is een hele verademing!

Gisteravond probeerde ik zelf ook "aju" eens uit maar achteraf in bed bedacht ik dat ik me daar eigenlijk belachelijk mee maakte. Ik zei het namelijk toen ik weg ging uit een café.

Tegen de man van mijn nichtje zei ik "dat ik maar 1x keer in mijn leven 'houdoe' gezegd had". "Nou, nu twee keer" zei hij.