Het uur van de wolf

Het gebeurt maar al te dikwijls dat ik 's nachts wakker wordt
uit nachtmerrie-achtige toestanden en me geleidelijk aan realiseer:
't Was maar een droom.
Daarnaast realiseer ik me dat God ons een wonderbaarlijk
psychisch mechanisme heeft toevertrouwd.
Wanneer je dan wakker bent geworden met een schrijfblok binnen
je bereik, overweeg je,
dat je laat op de avond niet te veel moet eten;
dat het dikwijls niet raadzaam is om zo vlak voor het slapen gaan
je vol te gieten met doem-scenario's van het landelijke- en wereldnieuws.
En als stamouders van zo'n twintig personen
zijn er binnen je eigen familie vaak situaties dat je in alle opzichten
Gods wijsheid nodig hebt om de juiste besluiten te nemen.

Het aparte van de nachten, vind ik, wanneer ik voor mezelf praat,
dat je tijdens de uren dat je wakker ligt,
bizonder gevoelig bent voor die bovennatuurljke wereld die je omringt.
Ik krijg allerlei ideeën aangereikt om probleemoplossend bezig te zijn.
Ideeen waar ik wat mee kan.
Soms lig ik te tobben omtrent dingen
dat ik de natuurlijke verhoudingen geheel uit het oog verlies
en m'n gedachten met me aan de haal gaan.
En je bent kwetsbaar wanneer je overvallen wordt door rot-dromen.
"Het uur van de wolf" is voor mij een steeds terugkerende realiteit.

Ik overdenk een bijbelwoord:
Wij behoren niet aan nacht of duisternis toe.
Wij zijn kinderen van het licht.
Geleidelijk aan ga je je geestelijke positie innemen:
We hebben niet te strijden tegen vlees en bloed,
maar tegen de machten en de overheden in de hemelse gewesten.
Zonder een geestelijke wapenuitrusting red ik het niet.
En wanneer ik zo vanuit diepe wateren naar boven zwem
word ik bijna overweldigd door gevoelens van dankbaarheid,
dat je, ondanks het "uur van de wolf"
in dit alles meer dan overwinnaar uit de strijd tevoorschijn komt.