Oh zalig zomerbriesje!

Ziehier, stukjes uit mijn dagboek van vroeger, nu en later...

januari 2012
Het winterkleed bedekt het land en terwijl de vlokjes dwarrelen sta ik daar aan de zijkant. Van het meer...
Het is zo mooi en ook zo vredig, maar toch... toch is het koud. Ik bibber, brr...
Want weet je, ze is langer weg dan ooit te voren. Er is wel de hoop maar kan ik het nog wel geloven? Ik verlang namelijk naar de zon op mijn gezicht én op mijn armen. Zwoele wind door mijn haren. De ontluikende liefdes op het terras van de Westergasfabriek...
Zo ver weg nog, zal het nog wel gebeuren?

april 2012
Ik zit op mijn fiets, in de stad. Ik jaag over fietspaden, ik heb het toch zó gehad! Mijn broek is doorweekt en mijn jas is nat... Wat nou lente!!
Het is niet koud, het is niet warm. Beetje onbestemd, grijzig en zelfs hopeloos.
En als ik daar sta te bibberen, op de fietsboot op het IJ, denk ik aan de groene blaadjes aan de bomen en de bloemetjes in de wei. Ontluikende beloftes.
Dus zucht ik: okay! Een beetje regen, een sprankje zegen, hoop op een nieuwe dag vol zon, ik moet blijven geloven.
Ik verlang zo... naar de zomer!

juni 2012
Hèhè... daar is ie dan! Zo lang naar deze dagen uitgekeken...
In mijn fladderigste zomerjurkje sta ik op het stadstrand met in mijn hand een frisfruitige drank. Tropische vruchten! En wat heerlijk: de zon straalt uitbundig op mijn huid, niet alleen mijn hoofd en mijn armen, maar ook mijn benen. Door mijn haren waait dat ultieme zwoele zomerbriesje!
Het kan bijna niet beter!
Bijna, want vanavond ga ik dansen. Als de zon dan bijna ondergaat, sta ik aan de gracht en wacht op deze zwoele zomernacht.

Want weet je, als hij daar op de zomerse klanken
danst, voel ik me onverklaarbaar aangetrokken
tot het zomerse ritme van DJ Joost, die plaatjes staat te draaien...

Wie weet, zeggen wij daar dan wel "proost! Op het goede leven..."
omdat we zo genieten van iets simpels als een zomerbriesje...