Oud....

De Griekse filosoof Aristoteles heeft een minder positieve visie op ouderdom. Hij noemt de oudere cynisch, achterdochtig, gierig, laf, op zichzelf gericht en zelfingenomen. Ze praten alleen maar over het verleden en maken veel ruzie..

Ook de Bijbel romantiseert de ouderdom niet, maar spreekt heel reëel over aftakeling en de kwalen van het ouder wordende lichaam. Toen koning David oud geworden was en hoogbejaard, kon hij het maar niet warm krijgen, hoewel men hem goed toedekte. Daarom werd een jonge vrouw gezocht om bij hem te liggen en hem op te warmen (1 Kon. 1:1-4). In Prediker 12 wordt de aftakeling reëel beschreven.
Ouderen hebben bescherming nodig.
God roept het volk van Israel op te zorgen voor wie kwetsbaar is:weduwen en wezen, vreemdeling en arme. Hij werpt Zich op als hen beschermer. Wie aan hen komt, komt aan Hem (zie bijvoorbeeld Ex. 22:21-26; Ps. 68:6). Die oproep zal niet voor niets zijn geweest, als je de profeten leest. Veel profeten moeten het oordeel over het volk aankondigen, omdat de rechten van de wees en de weduwe met voeten getreden worden (Jes. 1:23). Kennelijk beschouwt God de bejegening van armen en kwetsbare mensen in het volk, maar ook buiten het volk, als graadmeter van rechtvaardigheid.
De bijbel roept op om ouderen met respect te behandelen. Hen wordt een voorbeeld functie toebedeeld. Om jongeren te leren met hun wijsheid. God heeft ons aan elkaar gegeven. Ouderen verdienen de eerbied voor hun levenservaring. Ouderen hebben de verantwoordelijkheid voor het overbrengen hoe zij in hun leven geprobeerd hebben trouw te blijven aan God en hoe zij door God zijn vastgehouden. Met het oog op een nieuwe generatie. Aldus de bijbel.

Nederland anno 2011
Op een bezoek aan het ouderlijk echtpaar wordt geen enkele belangstellende vraag gesteld aan de dochter. De functie van haar bezoek lijkt vooral: voorzien in hun behoefte om HUN verhalen, hun ei kwijt te kunnen. Ookal heeft men haar maanden niet gezien, is zij op verre reis geweest. De dochter slikt een keer en berust dat ze weinig persoonlijke belangstelling hoeft te verwachten

De afdeling ouderenzorg in het ziekenhuis.
in de late dienst lijkt het wel crisis: heen en weer van de ene patientenkamer naar de andere. Patienten met acute diarree die helemaal verdrietig ervan worden. Anderen totaal verward: roepend, uit bed klimmend , medicaties die weinig lijken te helpen. Een paranoide patiente die vraagt of er gif in het water zit, weigert medicaties en weet met de meest geduldige collega ruzie te maken. Angst doodsangst voor het slapen gaan, voor de duisternis, waardoor ze niet ophoud met roepen en aandacht vragen. Een derde, dementerend dame is erg onrustig en bang. Hyperventileert van onrust. Een dochter die moeder letterlijk en figuurlijk niet kan loslaten en overgeven aan de zorg van de zuster. Later klimt patiente weer over de bedhekken heen. Om erge valpartijen te voorkomen wordt de matras voor de nacht op de grond gelegd. De verpleegkundige voelt zich ondanks haar ervaring overspoeld door onophoudelijk hulp geroep. Ze ziet de hulpeloosheid, verdriet, angsten, het wantrouwen en beperktheid van de medische zorg. Ze doet haar werk, draagt over en gaat naar huis.
Het gevoel dat deze generatie ouderen enorme problemen heeft laat haar niet los.
NIet alleen de lichamelijke maar ook de geestelijke teloorgang zonder ogenschijnlijke weg terug. Soms overstelpt het gevoel van onmacht en verdriet. Niet alleen om wat ze op de afdeling ziet, maar maatschappijbreed. Psychiatrische afdelingen voor ouderen die uitpuilen en hulpvragen niet aankunnen. En wat zal de toekomst brengen als zorg te duur wordt en nog meer ouderen hulp vragen?

De ochtend na haar dienst, laat de verpleegkundige gebeurde bezinken.
" Doe je werk naar je beste kunnen als deed je het voor Jezus zelf" is haar motto.
Zorg voor de kwetsbare, want het is Gods graadmeter voor rechtvaardigheid in een land. Ze bid dat God Nederland genadig zal zijn. Dat dit land de zorg voor de kwetsbaren niet zal veronachtzamen. Gewoon omdat het Gods heilige roeping is voor ieder mens en God eert. Ze hervind haar rust in het besef dat Hij haar niet zal overvragen en haar kracht geeft. En naar ze hoopt, de oudere ook.