Omgaan met pijn

- fictie -

Wat bestaan er een soorten pijn in een mensenleven:
fysieke pijn;
zielepijn;
traumatische verwondingen;
de pijn die je overgeërfd hebt van je ouders die een rot-huwelijk hadden.
Psychologen hebben van je gezegd, dat je een persoonlijkheidsstoornis hebt.
Nou, die kon je in jouw zak steken.
Je voelt je zo on-af.
Het is zo moeilijk te benoemen
maar aan je omgeving merk je steeds weer dat je je hoofd stoot.
Je gaat vanzelf wel accepteren dat er wel iets loos met je zal zijn.
Je gaat naar de kerk
maar tot nog toe heeft je dat ook niet bijster veel geluk gebracht.
Eigenlijk twijfel je aan alles
en soms lijkt het wel of de bodem onder jouw bestaan weg zakt.

Bij wie vind ik hulp?
Wie vind me goed genoeg, omdat ik 'ik' ben?
Vele jaren heb ik gehoopt dat ik iemand zou leren kennen
met wie ik m'n toekomst zou kunnen delen.
Het heeft niet zo mogen wezen.
Het ging me echt niet alleen maar om een oppervlakkige sex.
Ik denk dat ik al tevreden zou zijn geweest
een maatje te leren kennen om samen leuke dingen te doen.
Hoewel ik een normale intelligentie heb
lijkt het geluk me steeds bij de handen af te breken.
Gelukkig heb ik nog een baan die me best wel een stuk voldoening geeft.
Dit ervaar ik nog als iets van zingeving, zoals ik in dit leven sta.

De laatste maanden sta ik ook weer wat vaker stil
bij alle vragen, zoals ik het noemen zal, rond de 'onzichtbare werkelijkheid'.
Ondanks dat m'n ouders een slecht huwelijk hadden,
is het toch niet voor niets geweest dat ik op deze planeet geplaatst ben.
Tijdens lange eenzame avonden denk ik veel na,
wat toch de bedoeling van dit alles is:
m'n individualiteit;
m'n relatie met collegaas van het werk.
Wat me ook kan verontrusten, is al die maatschappelijke onvrede
in de samenleving.
Wat zal er met mij gebeuren als we in een diepe recessie terecht komen;
wanneer ik m'n baan kwijt zou raken.
Ik zou het niet weten.
Hier in de straat wonen mensen die er een nogal vrolijk geloof op na houden.
Ik meen dat ze van een pinkstergemeente zijn.
Het valt me op dat ze me groeten wanneer ik ze toevallig tegen kom.
Ze hebben iets, wat ik zelf mis.
Dat kun je gewoon aan hun gezichten zien.
Misschien moet ik het ze gewoon eens vragen wat hun drive is.