Hartzeer verbroken relaties

'De HERE heeft de mens het vermogen gegeven
zelf een licht te werpen op zijn diepste gedachten
en beweegredenen'. (Spr.20:27 - vert. Het Boek)

Stop! Verboden toegang.
Blijf alstublieft buiten, Heer;
dit is privé terrein.
Ik wil niet dat U naar binnen komt.

'Weet je het zeker?'
'Ja! Ik wil niet dat U alles weet.
U doet me pijn als U te dicht in m'n buurt komt'.

'M'n lieve dwaze kind, weet je wel tegen Wie je het hebt?'
'Ja Heer, ik weet het maar al te goed.
Doet U vandaag geen moeite.
Weet U wel hoe eenzaam ik me voel,
na al die ruzies met m'n ex-vriend.
Het zit me tot hier
en ik heb ook geen zin om nog langer naar de kerk te gaan.
Nou weet U het meteen.
U hebt bij mij niets te zoeken.'

'Waarom zegt U nou niets?
Ik kan er niet tegen wanneer U zo naar me kijkt.
Heb ik soms om dit leven gevraagd?
Ik haat dit lijdzame afwachten
totdat zich een beetje geluk in m'n leven aandient.
Weet U wel wat het voor mij betekent al die uren
dat er niets overblijft wat me nog interesseert.
O God, als U alles eens wist.'

Alles wat me dwars zit gooi ik er uit, ongecensureerd.
En je moest eens weten hoe me dat oplucht.

'Kind van Me, mag Ik de last van je overnemen?'
'Meent U dat?
Hoe kan dat nou?'
'Doe het nu maar'.
In m'n hart voel ik hoe Hij naar me kijkt
en..... dan breekt mijn hart.
Ik kan m'n tranen niet langer inhouden.
Ik denk dat ik wel een half uur onophoudelijk gehuild heb.
Ik heb het niet echt gevoeld
maar het was net of Hij z'n hand op m'n schouder legde:
'M'n kind, Ik heb alles geweten;
Ik neem deze last van je af.
Een nieuwe dag breekt aan.
Alles zal anders worden.
Mijn Geest geef Ik in je binnenste.
Ik zet je hele leven op z'n kop.
Niets zal meer hetzelfde blijven'.

Wanneer ik de laatste tranen wegveeg,
kan ik niets anders zeggen, fluisteren, dan:
'Ja, alstublieft, kom binnen Heer!'