De Puzzel
Mijn leven is als een puzzel met een heleboel stukjes. Ik kwam tot bekering en liet me dopen, toen had ik een paar hoek stukjes te pakken, maar een voorbeeld had ik niet. Had ook geen idee wat voor plaatje er uit zou komen.
Dan krijg je stukje bij beetje wat stukjes aan elkaar en er ontstaan een paar leuke plaatjes, maar waar die in het geheel passen weet je dan nog niet. Je krijgt verkering, op gegeven moment ben je verloofd en het plaatje groeit nog meer als je eenmaal getrouwd bent. "Dat ziet er al aardig uit, je bent al flink opgeschoten met je puzzel", hoor je dan en dat geloofde ik zelf ook wel. Er komen kinderen en het plaatje wordt nog mooier. De puzzel begint vorm te krijgen en je zit zelfs al op een paar plekken aan de rand vast. Een lieve vrouw, leuke kids, een huisje en een goede baan, je denkt dat je al bijna klaar bent.
Dan komt er ineens iemand langs die tegen je puzzel aanstoot en de gevolgen zijn verschrikkelijk. Het plaatje van je huwelijk ligt volledig aan duigen. Er is zelfs een hele grote hoek uit de puzzel gestoten en de stukjes liggen overal verspreid. Wanhopig probeer je om alle stukjes weer bij elkaar te vinden en begin je opnieuw met puzzelen, maar dan kom je tot ontdekking dat er stukjes weg zijn en je dat plaatje van je huwelijk niet meer compleet kan krijgen. Er blijft een gat over, wat niet meer te herstellen is.
Een poosje later komt weer iemand langs lopen en het hele stuk met die goede baan, valt als losse stukjes over de grond. Gelukkig kun je alles bij elkaar vinden, maar dan blijkt dat er met de zelfde stukjes een ander plaatje gemaakt moet worden. En dat kost een hele hoop energie, duurt ook een hele tijd.
Had ik maar een voorbeeldplaatje, zucht je, dan wist ik waar elk stukje moet komen. Je bent boos op de maker van de puzzel, dat hij het voorbeeldplaatje vergeten is. Maar dan zegt HIJ: wees maar gerust, puzzelaar, ik weet dat er straks een mooi plaatje zichtbaar wordt, veel mooier dan jij je nu kan voorstellen, vertrouw maar op Mij. Maar blijf puzzelen, geef niet op. Ik zal je wel helpen, als je dat gewoon aan Mij vraagt. Misschien dat je in dit leven nog een aardig beeld van je puzzel te zien krijgt, maar alleen Ik kan het héle complete plaatje zien. Vertrouw Mij nu maar.....
En vertrouwen, dat doe je. Je puzzelt even niet, laat alles rusten en wacht totdat het weer wat rustiger is in je leven. Sommige stukjes vallen dan vanzelf op de plek. Op plaatsen waar je soms echt niet had gedacht. Er onstaan wat nieuwe figuurtjes, maar het blijft allemaal nog akelig abstract.
Als je je blik wat verruimt, blijkt dat je echt niet de enige bent die een puzzelaar is. Er zijn er wel meer. Je kijkt eens wat die voor plaatje aan het leggen zijn en verwondert je over de plaatjes. Maar opeens, als je goed kijkt, zie je dat iemand een plaatje heeft met een rand die niet af is, maar gelijkenis vertoont met de rand die jij in je puzzel hebt. Zou het passen? Heel voorzichtig kijk je of er stukjes passen en dan zie je ineens een nieuw, groter geheel. Zou het misschien dan toch passen?
Je kijkt even omhoog, want je weet dat Hij een voorbeeldplaatje heeft, en Hij glimlacht.........
