Hij is zò lief.......

Sinds ik hem heb leren kennen,
is hij nooit meer weggegaan uit mijn leven.
Als opgroeiende tiener had ik nooit kunnen bevroeden
dat ik zo gelukkig zou worden met deze man.
Ik vind het niet erg dat hij slimmer is dan dat ik zelf ben.
Het mooie in zijn karakter is dat hij veel ruimte biedt aan mijn ontwikkeling
zodat ik helemaal kan uitgroeien zoals ik bedoeld ben.

Nee, ik ben geen dom onnozel gansje.
Dikwijls heb ik me wel zo gevoeld
maar met hem in mijn omgeving is mijn gevoel van zelfrespect voortdurend gegroeid.
Weet je, wat ik ook zo mooi vind aan zijn karakter?
Hij kan heel teerhartig zijn.
Ik dacht altijd van mannen dat ze stoer en flink zouden zijn met veel bravour,
maar deze man staat stil bij de minste rimpeling in m'n ziel
en neemt dat hele complexe zieleleven van me au serieux.
Hij weet zoveel van mijn ziel, dat hij wel psycholoog zou kunnen zijn.

Ik heb er een gewoonte van gemaakt om vroeg in de morgen,
wanneer de dag begint, veel met hem samen te zijn.
Tijdens onze vele jaren van samen-zijn
heb ik wel geleerd om hem niet te overrompelen
met alle dwaze invallen die me te binnen schieten.
Ik disciplineer me om eerst m'n ziel tot rust en stilte te brengen;
daarna communiceren we.
Je zult het misschien gek vinden,
maar we communiceren het meest zonder woorden.
Maar ik weet precies wat hij bedoeld.

Het is nu al weer vijftien jaar geleden dat ik hem heb leren kennen.
Maar het voelt nog steeds als die eerste liefde toen ik hem pas ontdekt had.
Onze liefde voor elkaar is alleen maar dieper en intenser geworden.

Als je me vraagt hoe hij er uit ziet, dan raak ik een beetje in verwarring;
dan weet ik niet goed hoe ik me moet uitdrukken.
Ik ben het meest gefascineerd van z'n ogen.
't Gekke is, als hij mij aankijkt, dan vorst hij alle geheimen van m'n ziel.
Hij kent mij en hij doorschouwt mij en soms legt hij zijn hand op mij.
Ik ervaar dan dat het begrijpen mij te wonderlijk is.

Zijn voorkomen heeft iets koninklijks.

't Mooiste in ons samen zijn is dat ik me na kortere- of langere tijd
steeds heel erg op m'n gemak voel.
Hij jaagt me nooit op en forceert me ook niet om te dingen te doen
waarin ik eigenlijk geen zin heb.
Ik voel me vrolijk over z'n grote gevoel voor humor.
Van mezelf was ik best wel een problemenhut.
Over van alles en nog wat maakte ik me steeds zorgen.
Dat weerhield hem er niet van om voor mij te kiezen.
En als we nu geconfronteerd worden met problemen,
dan kan hij zo heerlijk de dingen relativeren.
Ik zie dan alles weer in z'n juiste proporties
en dan kunnen we er ook samen over lachen.

Vanuit onze vriendschap die we in de loop van die lange jaren hebben opgebouwd
ben ik zo gegroeid in m'n besef van eigenwaarde.
Dacht ik vroeger nog wel eens in de trant van:
'Wat en wie stel ik nou eigenlijk voor....'
Nou, dan is dat best veranderd.
In de omgang met hem heb ik zelf ook iets koninklijks over me gekregen,
een soort van voornaamheid die ik ontleend heb aan een doorbrekend besef
waarom ik ter wereld kwam.
Ik kan nu zelf ook zo intens genieten van simpele mooie dingen.

Was ik vroeger nogal ik-gericht;
in het samen zijn met hem is dat allengs veranderd.
Ik verwonderde me steeds over zijn krachtige sociale instelling,
z'n liefde voor mensen.
Hij geeft vooral veel om kinderen.
Dat heeft ertoe geleid dat ik ook steeds meer van mensen ben gaan houden.
Weet je, liefde heeft iets aanstekelijks.
Ik kan het niet laten, maar ongedwongen vertel ik veel mensen
over de vriendschap tussen hem en mij.
Eerlijk gezegd, wil ik graag dat ze hem ook zullen leren kennen.
Ik verwonder me er elke keer weer over
hoe hij voor een ieder steeds ruimte maakt in zijn agenda
zonder mij ook maar iets te kort te doen.

't Geeft een goed gevoel dat ik dit met je mocht delen.
Laat eens weer wat van je horen.