De exotische man

Het is alweer een tijdje geleden dat Chantal ons lekker had gemaakt met haar volgende exotische date. Ik was door drukte weer helemaal vergeten om Chantal te mailen hoe het ging, alhoewel ik ontzettend nieuwsgierig was. Chantal heeft het ook enorm druk, het is natuurlijk niet niks om met een drukke consultancy job alles op tijd te regelen voor je op vakantie gaat, dan 2 weken naar Italië en ondertussen ook nog eens je huwelijk regelen.

Maar toch kreeg ik van de week ineens een telefoontje. Ik ben eigenlijk compleet niet dol op bellen, maar ze kreeg me binnen no time op de bank. Ik had een kopje koffie erbij gepakt en ik luisterde aandachtig naar haar spannende avonturen. Alhoewel ik zelf liever heb dat ze het me mailt, was het deze keer eigenlijk ook best wel eens leuk om te lúisteren naar haar avonturen.

Het was twee jaar geleden. Chantal had met Kai al diverse leuke uitjes gedaan en op een gegeven moment leek het hun leuk om een cursus Spaans te doen. Ze had op de HEAO wel eens Spaans gehad, maar dat was allemaal gezakt. En Kai sprak alleen wat woorden die handig waren in Salou toen hij nog wat jonger was. Ze gingen op zoek op internet en toen zeiden ze tegen elkaar: “Waarom eigenlijk niet een intensieve cursus!? Dan gaan we naar het land waar ze Spaans spreken en gaan we bij een gastgezin. Kijk, allemaal mogelijkheden!” Kai liet haar een site zien. “Hmmm ziet er goed uit!” zei Chantal. Ze schreven zich in en zodoende gingen ze naar Barcelona voor een intensieve cursus van twee weken in Barcelona.

Toen ze al op reis waren, ontdekte Chantal dat men in Barcelona eigenlijk Catalaans spreekt. “Ook niet zo handig!” zei ze tegen Kai, “misschien was Malaga leuker geweest!” “Aw, niet zeuren! Barcelona heeft veel mooie gebouwen en cultuur, het gaat een toptijd worden!” “Oh gelukkig, ze spreken als tweede taal Spaans... “ Chantal vond het reuze spannend. Ze kwamen bij een gezin terecht waar het enorm gezellig was. Na een week intensief les was het tijd voor wat ontspanning. Tot Chantals grote verrassing kwam de vriend van de familie langs. Een ontzettend mooie donkere verschijning. Kai stootte haar aan “tong verloren?” Hij stelde zich voor. Deze intrigerende man heette dus Francisco. “Encantado!” zei Chantal breed lachend. Kai had een cursusgenootje gevraagd of ze mee kwam, en zo kwam Leonie bij het gezelschap.

Ze hadden in de afgelopen week al het één en ander gezien, maar nu namen ze het ervan. “La Sagrada Familia! Dat moet ik écht zien!” riep Chantal uit. Francisco lachte. Kai zocht het gelijk op in zijn stedengids. “Als er iemand is die een stempel op Barcelona heeft gedrukt, is het Antoni Gaudí wel. Casa Mila, Parc Guëll, Casa Batlló, Palau Güell en zijn bekendste werk, La Sagrada Familia, zijn slechts enkele bouwwerken die Gaudí ontworpen heeft.” “Laat het ons maar zien!” zei Chantal, in het Spaans uiteraard, maar met zo’n grappig accent dat Francisco spontaan in de lach schoot.

Ze hadden een ontzettend gezellige dag. Kai en Leonie konden het heel goed met elkaar vinden en bleven soms achter. Chantal was te druk bezig met cultuur snuiven en af en toe sluiks Francisco bewonderen, maar als ze dan eindelijk om keek zag ze dat Kai en Leonie wel een erg goede imitatie deden van tortelduifjes. Ze glimlachte en ze haalde een beetje gegeneerd haar schouders op naar Francisco. Beeldde ze het zich nou in of staarde hij nét een seconde langer in haar ogen? Ze voelde dat ze rood werd en keek gauw in de stedengids die Kai in haar handtasje had gepropt. “Oooh, de Sardana!” zei ze opgetogen. Francisco knikte goedkeurend.

Het was 6 uur ’s avonds en daar stonden ze op het plein voor de 'Catedral'. Hier kwamen de Catalanen bijeen om samen te volksdansen. “Kom, probeer het ook!” Francisco nam haar bij de hand. Ze voelde een schokje door haar heen gaan. Eigenlijk wilde ze alleen maar kijken, maar nu deed ze een heldhaftige poging. Kai en Leonie zaten te gniffelen, maar deden geen stap in de richting van de dansende mensen. Chantal besloot de gene te laten varen en ging er helemaal in op. “Mooi hoor!” riep het nieuwbakken stelletje en applaudisseerde. “Haha dank je, schijtlijsters!” zei Chantal.


*wordt vervolgd*