Vandaag was het zo ver. De wekker ging af, ik zette hem uit, ik viel weer in slaap. Maar, dankzij de snooze-functie ging de wekker weer. Oooooh ja, daarom ging mijn wekker op deze zondag nog voordat het 8 uur was! Ik ging naar de keuken, zette water op voor thee, zocht mijn broodjes bij elkaar voor de picknick. Ik slachtte een meloen, helaas, de meloen was nog niet rijp.
Gauw douchen, want ik wilde wel fris ten tonele verschijnen. Ik trok mijn tenue aan, griste de fietssleutels van hun plekje en ging met tas en al richting de fiets. Fiets van het slot en trappen maar op de pedalen. Huphup! Want ik was al een kwartier achter op schema en ik had wind tegen. Ondertussen viste ik mijn mobieltje uit mijn tas, antwoordde de sms'jes die ik had gekregen en zo ging het aardig snel richting het bos (sorry, ik geef het verkeerde voorbeeld. Waarschuwing voor de lezers: nooit bellen of sms'en terwijl je fietst hoor!)
Daar hoorde ik al de olijke commentator, en daar zag ik de witte tentjes. Ze deden me denken aan de tentjes die je ziet in films over riddergevechten. Ridders als helden! De paarden waren op stal, er was geen paard te zien op het veld van de manege. Wij moesten zelf hardlopen! Dit bos werd ons strijdtoneel.
Overigens was de sfeer heel gezellig. Niks grimmigs zoals je zou verwachten als je aan een strijdtoneel denkt. Ik ging op zoek naar het tentje van "Free a Child". Heel toepasselijk dat er heel veel meisjes en jongens rondliepen op het veld, vrolijk en blij, speels. Kijk! Zo zou elk kind moeten kunnen opgroeien! Het tentje van Stichting Free a Child was leeg, ik ging staan en checkte mijn sms'jes: waren de supporters er al, waar was mijn zusje en heel belangrijk: mijn teamgenootje van de Freedom Fighters: Manon!
Ondertussen waren de startnummers al gebracht, de andere lopers voor Free a Child kwamen ook hun nummers halen en toen kwam de grote man zelf: Christian (hij was ietsjes later want hij was verdwaald in het grote bos). (Je kan nog steeds de Q&A met hem lezen, wat een bevlogen man! Hij ging zelf ook meelopen). Er was een warming-up gaande en even later deden de enthousiastelingen een Flash-mob dans. Er stonden superhelden op het podium uit hun dakje te gaan. Ik hielp mee om snel nog enkele posters op te hangen in de tent.
Toen belde Manon. Die buschauffeurs hier zijn niet allemaal vriendelijk en daarom had ze bijna een toeristische route door Amstelveen gemaakt. Ik pakte mijn fiets en racete snel naar haar toe, en daar zag ik haar: wat een held! Ze liet zich door chagrijnige buschauffeurs niet de kaas van het brood eten. We kwamen op tijd aan bij de start en daar stonden Jane en Graatloze Visstick al om ons te bemoedigen. Dat gaf ons heel veel moed. We stonden in de file bij de startlijn, maar uiteindelijk mochten wij ook onze benen eens flink aan het werk zetten. Het was een zeer onderhoudend rondje door het bos! Maar oeps, toen we de overwinning al meenden te ruiken moesten we nog een rondje, blijkbaar hadden we nog geen zes kilometer erop zitten... dus daar gingen we nog een keer.
En wat ging het goed! Manon overtrof zichzelf enorm door geen enkele wandelpauze te houden! We hebben ook enorme lol gehad daar in het bos. Ik beloofde haar te gaan sjouwen over de finish als het echt te zwaar zou worden
we hebben ook nog even gelopen a la Mr. Bean, dat was hilarisch! We bereikten dan ook breed lachend de finish van deze 6 kilometer lange Helden Race.
Daar aangekomen hebben we nog genoten de cooling down van andere runners, de geweldige sfeer, een kop koffie en de gezelligheid van onze supporters.
Wat een dag! Wat een feest! Mijn conclusie is: hardlopen voor het goede doel is ontzettend plezierige bedoening, en we danken dan ook onze sponsors die samen het bedrag dat minimaal nodig was om mee te mogen doen hebben overgemaakt!
En ik bedank Christian die me door zijn post op Facebook erop heeft gewezen, Manon die gelijk zo enorm enthousiast was en hard is gaan trainen voor vandaag, en natuurlijk Graatloze Visstick en Jane die de moeite hebben genomen om van zo ver te komen en ons te toe te juichen!
En héél stiekem hoop ik dat volgend jaar we met een groter Funky Fish team samen gaan lopen in het Amsterdamse bos voor een echt vette Heroes High!
