Verder

Je sprak ooit een taal die ik niet kon bevatten
Ik keek in je ogen maar ik zag je niet staan
Want je staarde en keek langs me heen
Je handen vormden gebaren die ik niet begreep

Toen de morgen aanbrak, keek ik naast me
Maar zag je niet, alsof je er nooit was geweest
Morgen was zo lang geleden
Dat ik niet eens merkte dat je zo dichtbij was gekomen

Je stond voor me maar ik liep door je heen
Ik had je willen voelen maar jij stond daar niet meer
De herinnering aan jou is te nieuw
Want jij bent nooit hier geweest

Ben jij vannacht geboren, ben jij ontstaan in een droom
Ben jij niet meer dan een fata morgana in mijn woestijn
Als de stilte in mijn hart wordt doorbroken
Spreek je met mij in een taal die ik begrijp

Dus wacht ik op een levensteken
Kijk ik uit naar een bericht van jou
Uit de lucht verwacht ik niks minder dan regen
Tegen beter weten in, diep ongedeeld verlangen

En schrijf ik op de muur met het bloed van mijn ziel
kom naar huis, kom bij me
vertel me waar je al die tijd bent geweest
welke avonturen je hebt beleefd

En misschien dat je deze keer blijft....