Laat Maar Zakken

Laatst belde er een vriend met de vraag of ik komende zaterdag wilde helpen verhuizen in Amsterdam. Natuurlijk kon ik als echte vriend het verzoek niet weigeren. Nu moet ik bekennen dat ik niet zo handig ben, maar als het op simpel tilwerk aankomt, sta ik m'n mannetje wel.

Afgelopen weekend was het zo ver. We hadden afgesproken om 10:00 bij z'n kamer in Amsterdam. Toen ik arriveerde besefte ik pas dat alles vanaf vier hoog door een raam met een takel naar beneden gehesen moest worden. En bij het zien van de andere verhuizers (3 garnalen en een dwerg) besefte ik ook waarom ik was gebeld. Ze hadden duidelijk een levend contragewicht (wandelende zak aardappelen) nodig. Het werd een paar uur een touw vasthouden...joepie

Het werd een verhuizing vol met ergernissen. De eerste deed zich al voor na 10 minuten. De hospita had de stroom afgesloten en dus kon er geen koffie meer gezet worden. Ook was de wc op slot gedraaid en moesten we nog meer knopen leggen die dag. Na een fittie van 10 minuten tussen m'n vriend en z'n hospita gingen we maar weer verder.

Je zou denken dat mensen in Amsterdam wel coulant zijn als het op verhuizingen aankomt in krappe eenrichtingswegen met te weinig parkeerplek. We hadden de verhuisbus scheef geparkeerd en stak een beetje over het fietspad. Mevrouw (we noemen haar voor het gemak) 'Huispak' kwam aanlopen en verzocht ons 'vriendelijk' om de verhuiswagen te verplaatsen, want de fietspaden waren heilig. Mijn eerste gedachte was: ik verwijs haar naar m'n oude blog genaamd 'Zie Je Hem Hangen'. Ik legde haar vriendelijk uit dat we het liever niet deden, want anders moesten we mijlen lopen met de spullen. Uiteindelijk vertrok de vrouw mopperend (blijkbaar was ik die dag meer dan een zak aardappelen) om versterking te halen. Ze had haar buurman zover gekregen om een hartig woordje met mij te praten. De man had voor de zekerheid zijn baby tegen zijn buik hangen om extra indruk te maken. Gelukkig was er net een parkeerplaats vrijgekomen en hoefde ik niet dezelfde discussie te voeren met deze 'imponerende' man. Het grappige was dat na het verplaatsen van de verhuiswagen alle fietsers gewoon midden op de weg bleven rijden (blijkbaar zijn die fietspaden te heilig voor fietsers).

De verhuizing nam 5 uur in beslag, maar er was geen rekening gehouden met het feit dat mijn lichaam meer calorieën per dag nodig heeft dan een van die garnalen of van die dwerg. Pas om half 6 kwam de verlossing...

Een grote chocolade shake bij de MAC.

Voortaan denk ik wel twee keer na als iemand mij vraagt om te helpen verhuizen.

@ Beginner Blogger