Twijfel

Waar het onderwerp precies over ging, herinner ik niet meer - maar ik herinner mij nog wel de reactie van haar: " Oh ik weet niet zeker of ik het wel of niet zal doen" antwooordde ze.

Een nederige en vaak begrijpelijke houding om aan te nemen. Echter, nu na 5 jaar twijfelt zij nog steeds. Zegt zij nog steeds, ik weet niet zeker of.. Ken ik haar als iemand die elk detail uitpluist alvorens tot actie over te gaan. Het niet zeker weten, de twijfel, heeft een belangrijke plaats ingenomen in haar leven.

En die plaats kwam daar door 1 beslissing: De keuze om geen keuze te maken !

Zo'n twijfelende houding kan aanvankelijk integer en voorzichtig en dus mooi overkomen, maar wordt dit een grondhouding dan is het een blok aan het been en wortelt in angst. Het verlamt. Belemmert je op avontuur te gaan om nieuw onbekend terrein te verkennen.
Toch maar niet die opleiding, sollcitatie gaan doen want ik twijfel of ik niet goed genoeg ben? Toch maar niet die nieuwe vriendschap aan gaan want misschien verwacht de ander te veel ?
Natuurlijk bij belangrijke beslissingen is het nodig om voorzichtig alle afwegingen te maken.

Waarom twijfelen we? omdat we niet genoeg weten over de situatie? Omdat we bang zijn voor het onbekende, voor afwijzing?

Ik heb in mijn leven enkele moeilijke situaties meegemaakt: toen ik na een jaar weer voor het dilemma stond: hervat ik mijn studie? Zal ik het halen? Laat ik mij leiden door mij eerdere ervaring van een rot stage met weinig begeleiding van school ? Of toen ik voor de keuze stond: Ga ik de zending in? Geef ik werkelijk mijn materiele zekerheden op ?
Of het dilemma: ga ik wel of niet vriendschap aan met hem of haar ? Wat kan ik terug verwachten? Vertrouw ik zijn of haar karakter ? Ben ik bang voor afwijzing of zegt mijn twijfel iets over de ander zijn betrouwbaarheid?

Nooit twijfelen is psychisch niet gezond, kan zelfs gevaarlijk zijn: dat is te vergelijken met iemand die manisch is: pakt alles aan overweegt niet en draait door, "want alles kan mag en moet". Ik heb een huisbaas in een manische periode meegemaakt: hij haalde het huis overhoop, ging dag en nacht door en verloor 15 kilo in een maand. Dat is extreem. Zo'n iemand heeft hulp nodig..

Als gezonde twijfel echter omslaat in verlamming wordt het leven vasthouden aan wat vertrouwd en veilig is. Maakt, dat God ons niet kan leiden naar die plek of persoon die Hij in gedachten heeft.
Ik heb geleerd dat met goed observeren, goed emotioneel en rationeel afwegen, goed doorpraten met eerlijke vrienden En last but nut least met God !! je een heel eind komt. Letterlijk en figuurlijk.

Keuzes MOETEN gemaakt worden in het leven anders kom je nergens.

Wat betreft relaties en vriendschappen: Soms vraagt God om een tijd op te trekken met iemand , vriendschap te geven. Ookal is die man uiteindelijk niet voor jou bestemd als man. Zulke man vrouw vriendschappen kan de ander meer waardering geven voor vrouwen, vice versa. Het hielp mij te leren omgaan en begrijpen hoe de ander in elkaar steekt. Als God iemand op je weg lijkt te brengen maar je weet niet zeker wat je wilt of voelt: schroom niet, laat angst dat je als man vrouw niet ziet staan geen leidraad zijn.

Momenten dat ik twijfel IN VERTROUWEN OP GOD heb afgelegd hebben mij het volgende gebracht:
Afgeronde studies, socllcitaties, banen, bijbelschool, zendingswerk, vriendschappen, verre reizen..maar heeft me ook beschermd voor de boze, voor keuzes die mij van God zouden hebben afgebracht.
Hoe vaak ik niet bad " Heer ik wil de stap wagen, maar ik ga niet zonder dat U mij zegent.

De Heilige Israel sluimert nog slaapt, bij Hem kunnen we te alle tijde terecht, in onze worsteling, zijn gedachten en wegen zijn hoger als onze wegen! Hij laat je niet twijfelend ronddobberen. Hij houd van jou..