Persoonlijk vind ik mannen geweldige schepsels.
God heeft zoveel in de man gelegd. Ook als vrijgezel kan ik daarvan genieten.
Maar hoewel ik regelmatig door God geinspireerde mannen zie, bekruipt mij soms het gevoel ' Ik mis iets'..Iets wezenlijks. Maar wat ? Toen las ik een boek..
.Risicovol avontuur
,,Er zijn drie verlangens heel diep in mijn hart gegrift, waarvan ik nu weet dat ik ze niet langer kan negeren zonder mijn ziel te verliezen’’, schrijft John Eldredge. ,,Ze zijn de kern van wie en wat ik ben, en van wat ik verlang te zijn. (&hellip
Ze mogen op een verkeerde plaats terechtgekomen zijn, of vergeten, of verkeerd gericht. Maar in het hart van elke man is een wanhopig verlangen om ten strijde te trekken, een avontuur te beleven en een mooie vrouw te redden.’’
De strijd, het avontuur, de mooie vrouw, het klinkt als de jongensboeken van vroeger. Het past bij jongetjes die in bomen klimmen en riddertje spelen. Maar Eldredge neemt zijn lezers in Wild at heart mee door de Bijbel om te laten zien dat God de man zo bedoeld heeft als Hij. De man is de beelddrager van een God die allesbehalve soft is. Een Krijger, een Avonturier, een Held. Die Heer begon met zijn schepping aan een groots en meeslepend avontuur. Hij schiep een wilde en woeste natuur. Hij maakte de mens bijna goddelijk, Hij gaf hem een ongekende vrijheid en liet hem op een risicovol avontuur gaan. Die Heer is ook een ,,Krijgsheld’’ (Exodus 15:3), die in het Oude Testament keer op keer de strijd aangaat voor zijn volk. In het Nieuwe Testament laat Hij zijn Zoon een gevecht aangaan dat groter is dan wij ons ooit kunnen indenken. Maar Hij is ook die bruidegom die blij is met zijn bruid (Jesaja 62:1,5) en die alles inzet om haar te redden.
Die wildheid, de kracht, de heldhaftige geest, is veel mannen van vandaag totaal vreemd. Onze maatschappij lijkt zich niet meer te lenen voor heldendaden. Alle risico’s zijn afgedekt, we werken keurig in onze kantoren, we betalen onze rekeningen en we doen mee aan onze kerkelijke activiteiten. Niet bepaald een strijdtoneel, zo op het eerste gezicht. Als je om je heen kijkt, is het moeilijk om echte helden te vinden. Karikaturen van mannelijkheid zijn er des te meer. De buurman die op zijn vrije avonden voor de televisie neerploft en er niet meer achter vandaan komt. De macho die al zijn geld in z’n auto heeft zitten en met gierende banden bij het stoplicht wegrijdt, op jacht naar een beetje erkenning. De carrièrejager die ,,wel zeventig uur’’ per week werkt, maar die nauwelijks weet wat er in zijn vrouw omgaat. De deeltijdman die op zijn ‘oppasdag’ – het woord alleen al – nog loopt te werken in plaats van met zijn kinderen te spelen.
Surrogaat
,,Hoe komt het dat mannen, als ze in hun hart kijken, niets heldhaftigs of gevaarlijks kunnen ontdekken, maar wel woede, wellust en angst? De meeste tijd voel ik me meer een bangerik dan een held. Waarom?’’, vraagt Eldredge zich af. Volgens hem komt het omdat iedere man in zijn hart achtervolgd wordt door die ene vraag: ,,Ben ik wel een échte man?’’ Haal ik het wel, doe ik het wel goed, kom ik wel tot mijn bestemming? En de meesten voelen onbewust wat het antwoord is: nee.
Veel mannen proberen zich dus als man te bewijzen – maar ze kiezen voor het surrogaat en niet voor het werkelijke avontuur dat God in hun hart legt. Ze verliezen zich in het ‘avontuur’ van hun carrière, ze vechten voor materiële zaken. Ze kiezen voor de makkelijke kick en kijken liever naar porno dan dat ze moeite doen om hun vrouw voor zich te winnen.
Er wordt ook heel wat afgevochten om toch maar als man uit de bus te komen. Bij veel mannen uit dat zich in gewelddadigheid. Soms fysiek, vaak verbaal. Mannen met een kort lontje. Mannen die goed presteren in de maatschappij en alles overhebben voor hun werk, maar daarmee hun gezin én zichzelf schade toebrengen.
Perfectionisten die er alles voor overhebben om zichzelf te bewijzen, uit angst om afgewezen te worden. Aan de andere kant van het spectrum staan de passieve mannen, die de moed hebben opgegeven dat ze tot iets groots in staat zouden zijn. Ze doen wat ze moeten doen, maar laten het avontuur voor wat het is. Agressieve en passieve mannen, beide op de vlucht voor wat er in hun hart leeft.
Onecht
Veel mannen in onze maatschappij verschuilen zich achter een onecht ik. Ze doen zich anders voor dan ze zijn, omdat ze ervan overtuigd zijn geraakt dat niemand hun echte ik zal accepteren. Brennan Manning, auteur van The Ragamuffin Gospel (Nederlandse titel: Het zwerversevangelie) zegt: ,,Toen ik acht jaar was, werd de bedrieger, of mijn onechte ‘ik’, in mij geboren als verdediging tegen de pijn. De bedrieger in mijn binnenste fluisterde: ‘Brennan, wees nooit meer jezelf, want niemand vindt je aardig zoals je bent. Bedenk een nieuw ‘ik’ dat door iedereen wordt bewonderd. Niemand zal het doorhebben.’’’
Pas als dat masker – van stoerheid, van vriendelijkheid, van cynisme of van boosheid – afgaat, zul je kunnen ontdekken wie je werkelijk bent en wat je waard bent als man. Christenpsychologe Leanne Payne zegt in haar boek Aslans adem: ,,We weten niet wie wij zijn totdat we ons echte ik vinden in God. Het is het werk van de Heilige Geest ons uit de hel van ons onechte ik te roepen naar Gods heerlijke tegenwoordigheid.’’
Dat is confronterend. Zolang je toneel speelt, kun je de liefde van andere mensen misschien verdienen. Als het masker af is, word je geconfronteerd met je eigen beperkingen en met de beschadigingen die je in je leven opgelopen hebt. Maar dan zul je oog krijgen voor de manier waarop God jou – als man – ziet. Eldredge: ,,Hij ziet wie je echt bent, de man die Hij in gedachten had toen Hij je maakte.’’
Strijd
,,De ware kracht komt niet voort uit bravoure. Zolang we niet verbroken zijn, zal ons leven zelfzuchtig en onafhankelijk zijn, en zullen wij in eigen kracht wandelen’’, schrijft Eldredge. Echte mannelijkheid heeft weinig van doen met de oppervlakkige stoerheid. Hoe mannelijk het ook moge voelen De echte man komt tot leven via een weg van gebrokenheid.
Maar tegelijkertijd is de stoere man die het avontuur zoekt en de wildernis in trekt, een prachtige metafoor voor die échte man. Als het onechte ik weggepoetst is, blijft een man over die zijn gaven en talenten in wil zetten voor het avontuur dat God voor hem heeft. Het is een man die wil luisteren naar dat wat God in zijn hart legt. En als die wilde God dat hart vult, dan valt er wat te verwachten.
Echte mannen zijn strijders. Ze vechten mee in de strijd voor het goede, tegen onrecht, voor liefde, voor herstel. Ze zwaaien niet maar wat in het wilde weg met hun zwaarden, maar vechten strategisch en verstandig. Hun strijd speelt zich vaak af in hogere regionen, en het kan er hard en woest aan toegaan. ,,Het Koninkrijk der hemelen breekt zich baan met geweld, en geweldenaars grijpen ernaar’’, zegt Jezus in Matteüs 11:12. Dat is geen strijd voor slappe mannen die liever op de bank hangen, maar voor kerels die – zij aan zij met medebroeders – willen strijden. In gebed, in liefde, in concrete daden.
Echte mannen zijn galante ridders. Als hun een jonkvrouw gegeven is, dan vechten ze daarvoor. Het zijn mannen die diepgang zoeken in de relatie met hun vrouw, die open en eerlijk over hun gevoelens praten, die tactvol en bezonnen zijn, die echte vaders zijn voor hun kinderen en die niet wegvluchten voor moeilijkheden. Het zijn ook mannen die – soms letterlijk – voor hun gezin en hun vrienden in de bres willen springen. Daar hoef je niet stoer voor te zijn, maar wel dapper.
Echte mannen zijn avonturiers. Ze zoeken niet naar veiligheid, maar naar de uitdagingen die God in hun hart legt. En als die risicovol zijn, so what? ,,Wat zou er van ons zijn terechtgekomen, als Abraham zorgvuldig alle voor- en nadelen van Gods uitnodiging had overwogen en uiteindelijk had besloten toch maar in Ur te blijven?’’, zegt Eldredge. Een echte man gaat met God het onbekende tegemoet...
Zo'n Wilde Man naar uw hart, Here God, wil ik wel ..
