Oorlog in m'n gedachten

Donderdagavond tegen zessen.
Ik fiets met een heerlijk voldaan gevoel van m'n werkplek op weg naar huis.
Ik mag terugkijken op een dag waarin ik met volle teugen heb genoten van de goedheid van God in de omgang met mensen.
's Avonds komen we met een klein groepje gelovigen bij elkaar.
We gebruiken samen de warme maaltijd en nemen een tijd voor bijbellezen,
gebed en het uitwisselen van gedachten omtrent onze omgang met de Allerhoogste.

's Avonds om negen uur belt Reinout nog of ik de volgende 's morgens Julia naar school wil brengen. Natuurlijk wil ik dat.
Tien uur gaat m'n vrouw vast naar bed.
Ik kijk nog even naar het nieuws omtrent de installatie van de nieuwe regering
en om kwart voor elf ga ik ook maar 'slapen'.
Tenminste, dat is mijn voornemen.

Over een periode van vier volle uren is het oorlog in mijn gedachten.
Ik voel me zo onbeschermd.
Walgelijke pornografische gedachtenstromen dreinen door m'n gedachten.
In m'n nervositeit loop ik wel zeven keer naar het toilet om een plasje te doen.
Soms wankel ik op m'n benen.
Het is net of hordes onreine geesten me te grazen willen nemen.
Ik ervaar dat de realiteit van de hel een helse zekerheid is.

Om drie uur 's nachts doe ik maar m'n nachtlampje aan.
In een paar tijdschriften lees ik enkele bemoedigende bijbels georiënteerde profetieën.
Vervolgens lees ik een aantal tekstkaarten, waar onder:
Vaders liefdesbrief;
De geestelijke wapenrusting;
Psalm 139;
Voetstappen in het zand;
Hemelse telefoonlijn en nog enkele andere.

God zij dank, er komt een luwte in mijn gedachten.
Gevoelens van dankbaarheid krijgen de boventoon,
dat de Heer me voor erger behoed heeft.
Als nooit tevoren besef ik, dat geestelijke oorlogsvoering een realiteit is,
waar, bij tijden, al Gods kinderen mee te maken krijgen.