Acht en tachtig

Ze was er weer: Mevrouw R., de al wat oudere dame die ik al vele tientallen malen in m'n winkel ontmoette. Altijd goed geluimd, nooit sacherijnig.
Vanmorgen was ze nogal slecht ter been. Ik maakte een kopje koffie voor haar klaar en op m'n vraag vertelde ze dat ze al acht en tachtig jaar oud was.
Wat een leuk mens...... en zò gevat.
Ik realiseerde me dat ik twintig jaar jonger ben en dacht bij mezelf: Er wacht je nog een hele toekomst. En het is aan jou om die toekomst goed in te vullen.
Volgende week ga ik op bezoek bij een mevrouw die al een eindje in de negentig is.
Ze woont nog zelfstandig, zij het in een bejaardenflat.
Voor m'n vakantie vroeg ze me een psalmboek te komen brengen vanuit m'n boekwinkel. Toen we met elkaar in kontakt waren, ben ik een uur blijven plakken.
En ook toen dacht ik: Wàt een leuk mens!
Daarom heb ik deze week me weer opnieuw bij haar uitgenodigd.

Als je soms geplaagd wordt door melancholieke stemmingen en jij je soms eenzaam voelt, misschien.....
Missschien moet je de bakens verzetten.
Als betaalde arbeid geen optie meer is, dan heb je de keus in een grote verscheidenheid van alle mogelijke vrijwilligerswerk.
Nu ik gepensioneerd ben, realiseer ik me hoe leuk ik het vind zieken en bejaarden op te zoeken. Als je de aandacht van jezelf naar jouw omgeving verlegt, dan komen heel veel dingen in een ander perspectief te staan.
Er zijn zoveel leuke mensen die jou graag willen leren kennen!