Het was half juni. Ik zat uiteraard weer eens verveeld voor me uit te staren. De impulsen van mijn brein en de handelingen van mijn handen leken op het eerste gezicht niet overeen te komen, maar who cares. Als er maar wat gedaan word is mijn motto.
Zo wil ik vaak heel nuttige dingen doen, zoals mijn afwas doen, kaartje sturen naar mijn oma, solliciteren bij de Landmacht (tja, ook al heeft het geen zin, je weet wel: dat vinkje bij 'ongeschikt') of mijn broer eindelijk eens terug bellen. Maar die ideeën sneuvelen al zodra ik mijn hoofd draai. Ze verdwijnen dan in een zwart gat. Gewoon, verschwunden! Pleitos! De afwas daarentegen kom ik later dan altijd wel weer tegen.
Ja, mijn hoofd draaide ik ook díe dag weer naar het scherm. Mijn ouderwetse CRT-scherm. Die ik hier hou, want stel dat ze hem gaan dumpen in Verweggistan... Dat scherm dus. Dat scherm waar in heldere kleuren een Funky Fish schermpje open stond op de nieuwspagina.
Anyway, de gevolgen van die draai zal menigeen nog wel herinneren. Ze zullen niet weten dat het daarmee begon, met die "wat was ik ook alweer aan het doen" draai, maar ze zullen zich wel herinneren dat ik overal 'Keniaaa!' heb geroepen. En 'vissen voor koeien'. En 'doe jij ook mee?' Dat vond ik leuk. Maar vooral heel nuttig. Nuttiger dan een afwas doen! En tja, dan werd ik maar 'Cowgirl' genoemd. Wij cowgirls en -boys hebben het wel héél leuk gehad met onze acties!
Want wat zag ik toen ik die dag, 20 juni meende ik, mijn hoofd draaide richting het scherm? Het legendarische artikel over dat de campagne werd gelanceerd. Welke campagne? Ja, juist ja! "Vissen voor Koeien". En zoals de mensen uit de harde kern uiteraard al weten, dat is hoe zo'n Frisian-Holstein dus een blauwe vis heeft gevangen.
En net als je dacht: moet dit blog er ook nog bij? Hoeveel valt er eigenlijk te vertellen over koeien? Kan ik jullie vertellen: lieve vissen! Nog maar drie dagen geduld! Dan maak ik éindelijk weer eens een normale blauw-eigen aktetekst, roep ik niet meer overal te pas en te onpas "Doe ook mee!", ga ik weer 's in de archieven graven naar hoe blauw was vóór deze campagne en ga ik mijn koe-manie inruilen voor een ruïne-gekte. Denk ik. De kans acht ik groot. In ieder geval tot de volgende campagne.
Maar, nu het nog kan, wil ik tóch nog een oproepje doen:
Laten we deze drie laatste dagen nog even een gouden randje geven!
Laten we nog even aan die arme kinderen denken die graag ook melk bij hun ontbijt willen (zouden ze dan tóch cornflakes hebben in Kenia?) nu het nog kan en laten we die pagina opzoeken voordat de campagne af loopt (dat is de pagina waar je ook kan DONEREN: www. funkyfish. nl/ campagne/1 zonder spaties). Laten we in ieder geval nog wat geld bij elkaar halen voor een paar strikjes om die koeien!
Naja of gewoon nog een koe. Zijn ze denk ik iets blijer mee dan met strikjes.
(Oh ja, meedoen aan de quiz in mijn vorige blog kan natuurlijk nog steeds, je flesje moet in ieder geval voor dinsdag binnen zijn! )
