Mijn wensenlijstje

Mijn gedachten gaan heen en weer met dit weer en ik probeer wel eens wat minder impulsief te reageren. Impulsieve gedragingen komen vast wat vaker voor momenteel omdat door de warmte enkele remmen geloof ik wat versleten zijn.

Zo zag ik vandaag na een uitermate lange reis met diverse treinen door het midden-oosten van ons land (nee, er zit geen muur omheen) om 21.40 een jongeman met een groene grasparkiet op zijn schouder. Het t-shirt van de jongen was donkerder dan zijn ebbenhout getinte huid en daarnaast was de sfeer op Centraal Station aan het begin van de bui die vanavond over het land raast erg melancholisch dus ik was terstond verblijd toen ik dit guitige beestje zag.

Mijn tranen over zoveel storingen in het leven en bij de NS verdwenen, mijn chagrijnige blik smolt weg en ik wilde hem op zijn kopje kroelen. Het beestje was een lichtpuntje in de gruwelen van deze wereld geworden. Gelukkig bedacht ik me, maar ik was al behoorlijk met arm in de richting van hem en ik keek té blij naar dit groene fenomeen. En ik zei nog vol bewondering tegen de eigenaar: oooooh! Wat een cutie! Maar hij keek naar me alsof ik een vervloeking uitsprak. Dezelfde blik zag ik in de ogen van de dame met wie hij daar stond, nog gecombineerd met pure walging.

Mijn blik kwam op "oooh"-stand en ik vervolgde met mijn "oooh"-stand mijn weg naar het loket alwaar ik heel lang moest wachten. Veel mensen betalen nog hun kaartje cash. Ja, het kan nog! Kost je wel vijftig cent extra. En daar haalde ik een folder voor vertraging. Want ja, ik kan jullie zeggen: het landschap tussen Wijhe en Olst is wonderschoon, vooral in het romantische zwijmellicht van de zon die zijn weg zoekt naar de horizon, maar het was niet een bezigheid die ik om 18.25 op mijn wensenlijstje had staan. Nee, ik had verwacht dat ik om 19.23 mijn fietsje zou bevrijden uit het donkere hol van de gratis stalling en dan heerlijk eten tegemoet zou rijden; niet dat ik om circa 20.40 me zou verwonderen over de romantiek van het Overijsselse landschap. Alhoewel het een leuke ervaring is, is het niet ééntje die op mijn wensenlijstje stond. Op mijn wensenlijstje stond ook niet dat ik de grasparkiet nog een keer zou zien trouwens, maar tóch zag ik dat hij achter me in de rij stond. Deze keer liet ik het natuurlijk ook uit mijn hoofd om goody goody te willen doen met hem. Hij was namelijk nog steeds gesitueerd op de schouders van het heerschap. En die blik van die man opnieuw meemaken stond zéker niet op mijn wensenlijstje.

Wat er wél op mijn wensenlijstje staat:

- elke dag vers zuurdesembrood
- een autootje ter beschikking te hebben op 14 augustus
- dat veel mensen komen naar de koeien voor keniadag
- vakantie op de Salomon's eilanden
- dat je blogs van bepaalde schrijvers uit kan zetten
- een grasparkiet als ik ooit een grote woning heb
- en een tuin bij die grote woning
- weer 's naar Artis, niet alleen omdat de grond daar soms zo hard is
- me heerlijk uitleven op mijn Bamboo, maar dan moet ie dus wel eerst aangesloten zijn
- vannacht wel weer eens 8 uur normaal te kunnen slapen

Hmmm eigenlijk heb ik best veel wensen! Nah, dan maar bij dezen de vraag aan jullie: wat staat er op jullie wensenlijstje?