Tante Lu en de bloembollen

Het was zaterdagavond en tante Lu genoot van haar vrije uurtjes. Ze dronk een heerlijk Chinees theetje na een potje wokken in de IJzeren Wok. Niet te verwarren met de Gouden Wok of de Zilveren Wok. In de IJzeren Wok werden deals gesmeed. Maar vandaag niet, vandaag zat tante Lu daar met haar goede vriendin en zakenpartner misses T. "Grappig!" dacht tante Lu, ik drink thee met T.

"Is het niet weer 's tijd voor je rubriek op die dating site?" vroeg T. belangstellend, "die site waar je neef zit?" "Nou, het is eigenlijk een community site, maar ja, je hebt gelijk." "Zitten er veel Chinezen?" "Ik denk het niet, T. Tot nu toe heb ik alleen maar enkele Indische Nederlanders daar gezien, waaronder die gekke Blauw die stiekem wel wat ziet in mijn neef, maar wat weet ik niet." "Ja, die neef van je, die bakt vaak poetsen he. 't Is me er eentje." "Hij kan wel heel lekker koken, vooral kippenboutjes in zoetzure saus."

Zo klepten tante Lu en misses T. de hele avond. De bollen lieten ze maar even voor wat ze waren. Het is ook best vermoeiend, het exporteren van bloembollen, maar ze deden goede zaken. In China zijn tulpen namelijk erg geliefd. Dus kon er nog wel een sake vanaf. Okay, Japanse rijstwijn, maar misses T. wilde dat wel eens proberen. Dan konden ze alvast even proeven, volgende week was er namelijk een zakendiner met de Japanners.

En daarna gingen ze de bloembolletjes buiten zetten. "Wat een verrassing, zeg! Kaartjes voor Djimmie Sjoe!" Djimmie Sjoe was een vet luxe Chinese uitgaanstent in de Chinese buurt waar misses T. altijd al heen had willen gaan. Je kon er alleen heen als je connecties had.

En nu begrijpen jullie, dierbare lezers van de rubriek van tante Lu waarom ze deze week even geen tijd had voor de rubriek en voor de vragen die er gesteld waren. Tante Lu gaat volgende week op zakenreis (alweer), maar zal in het vliegtuig zich buigen over de vragen. En uiteraard krijgen de vragen over de Chinese keuken de voorrang.