Onvermijdelijk

Zoals beloofd in mijn vorige blog hierbij een date-verhaal. Zeg maar een "zo moet het niet" verhaal, om lering van te trekken, en om je aan te moedigen om vooral lid te worden van de date-school van Anneke, omdat je daar kan praten over je ervaringen en 's kan checken of anderen dat ook hebben meegemaakt.

Hier volgt de intro en deel I, want ik weet nog niet hoe het is afgelopen.


"Ik ben toch niet gek"

Yalina was 34 geworden. Een mooie leeftijd, vond ze zelf, al was ze liever natuurlijk 28 gebleven. De mooiste leeftijd die er is, maar daarover een andere keer meer. (Heeft iets te maken met uitkristalliseren van je karakter en zo...). Toen ze 30 was, ging om een onverklaarbare reden haar relatie over. Had iets te maken met een nieuwe vlam van haar ex of zo. Ze had zichzelf geen tijd gegund om erover na te denken en ze had zich op haar werk gestort. Maar nu was ze het zat! Van werk alleen kan je niet leven. "Ik ben toch niet gek!" dacht ze en ging naar de kapper. "Doe maar lekker kort" zei ze. En dat deed de kapper. En daarna ging ze de stad in en besloot daar ter plekke haar vakantiegeld goed te besteden. Een nieuwe garderobe. Ze was best content, maar er mistte nog iets. "Een man!" zei ze vastberaden. "Er mist alleen nog een man!"

(Sorry dat moest ff mensen, ik moest namelijk altijd lachen als ik de voorstukjes voor dat tv-programma zag van "alleen nog een man" alsof mannen een aanplakding zijn voor je overigens perfecte bestaan...)


Actie = reactie, toch?

Omdat Yalina vond dat het nu wel tijd was voor een man, ging ze gelijk tot actie over. Ze belde haar vriendin en vroeg haar om raad. Vriendinlief was overigens al jaren gelukkig met haar jeugdliefde Jaap. "Luister, Kristen, luister... ik dacht zo bij mezelf: het is nu lang genoeg geweest dat ik alleen ben! Ik wil aan de man!" Kristen was even stil. "Maar, Yalina, heb je je wel opgegeven voor counseling bij de kerk? Ik heb je daar nooit over gehoord." "Niet nodig! Zoiets zakt vanzelf wel weg hoor!" "Nah, okee.. je weet wat ik erover denk. Maar goed, uh, terzake dan maar. Jaap heeft wel een vriend, Hendrik heet ie. Is 37. Leuke vent hoor, als ik nog single was, zou ik zo met hem uitgaan." "Je gaat me toch niet koppelen!" riep Yalina uit. "Dat probeert mijn oma ook elke keer!". "Maar Yalina! Je vraagt me toch om raad?" Het was even stil. Yalina dacht aan haar collega's die jaar in jaar uit ter onverrichter zake cafeetjes afliepen en zelfs hadden gereageerd op contactadvertenties. Daar had ze geen zin in. "Hoe ziet Hendrik eruit?" vroeg ze. "uh.. naja hij heeft donkere krulletjes en kuiltjes in zijn wangen. En tja, uh verder let ik niet zo op mannen he?" "Nah, vooruit dan maar..." Kristen beloofde Jaap te gaan vragen of hij Hendrik 's kon porren.


Beter laat dan nooit

Het was half 5 en Yalina stond bij perron 1. Daar was namelijk een leuk grand café. Dat leek haar een perfecte plek, als het niet klikte kon ze gelijk de trein pakken om ergens heen te vluchten (Maastricht waarschijnlijk, want daar ging de trein op perron 1 iig 1x per uur heen). En als het wel leuk was, kon je er zalig eten. Wel duur, maar ze ging er vanuit dat Hendrik de gentleman was die wel de rekening zou betalen. Ze stond inmiddels al een half uur en begon nu wel wat onrustig te schuifelen. Pff al een half uur te laat! Dat kan je toch niet maken op je eerste date! Dus ging ze naar binnen en bestelde maar vast een koffie, dan had ze wat te doen. Oh ja, en een Viva had ze nog meegenomen van de AKO. Die moest ze dan maar erbij pakken, dan pakte ze niet de hele tijd haar mobieltje erbij om te kijken hoe laat het was. En of er een smsje was. Ze bedacht dat ze beter aan Kristen had kunnen voorstellen om een bbq te houden en dat ze hem daar ook voor zouden uitnodigen. Maar daarvoor was het nu te laat. Ze plukte aan de Viva en bedacht dat een Eva toch beter was, want Viva zag er niet zo Christelijk uit eigenlijk. Dus stopte ze haar Viva weg en lurkte aan haar koffie. De twijfels kwamen nu aan de lopende band en ze dacht er net aan om op te stappen, toen er ineens een man met donkere krulletjes en kuiltjes in zijn wangen naast haar tafeltje stond. "Hoi, ben jij toevallig Yalina?" vroeg hij. Alhoewel het heel verleidelijk was om 'toevallig niet' te zeggen, stond ze op, schudde hem de hand en zei "wat leuk! Dan ben jij vast Hendrik!"

Het was 5 uur. Het begin van een date. Meer weet ik nu nog niet, want ik heb nog geen idee hoe dit is afgelopen. Wie weet, weet ik het morgen!