Het eerste dat me opviel, toen ik de AH weer binnen liep, is dat ze dikker waren. Nee, niet de caissières, ook niet de vakkenvullers. Zelfs niet de managers.
Nee, de pompoenen. Ze waren dikker. Niet groter. Niet intenser van kleur. Maar wel dikker. En platter ook. En toen dacht ik: ja. Wie blogt, die blijft.
Oh nee, dat dacht ik niet, dat is wat ineens bovenin het scherm langs flitst en waardoor ik spontaan vergeet waar ik over schrijf. Dat gebeurde dus ook met die ene pompoen. Ik had hem namelijk wél netjes in mijn mandje gelegd, en ook had ik hem zelfs afgerekend en mee naar huis genomen en in de fruitmand gelegd. Maar toen was ik hem vergeten. De dikke pompoen druilde.
Vraag me trouwens niet waarom in de fruitmand. Of ja, doe maar wel: elders was gewoon geen plek. Zo treurig. Niet in de groentela (waar hij ook niet hoort), niet op het aanrecht want daar stond de afwas van tien dagen, niet op de vloer, want daar lagen alle flessen die ik nodig eens naar de glasbak moest brengen.
En dus lag de pompoen te midden van de blozende appels, bananen, kiwi's en peren. Ja, ook mijn bananen blozen. Ze blozen bij de gedachte aan dat iemand hen voorbij loopt zonder ze te aanschouwen. En dus niet zien hoe welgevormd hun curves zijn en hoe vrolijk hun zomers geel. Of de kiwi's blozen weet ik niet, maar als ze het al deden was het van pure schaamte toen ik ze eindelijk vast pakte en door midden kneep. Oeps, ik ben dus uiteindelijk niet zo'n fruitig typje.
Vandaag heb ik het maar goed gemaakt. Ik heb de afwas gedaan, heb al die glazen flessen naar de glasbak gebracht, en de plastic flessen (ja, die flesjes van frisdrankjes, mensen!) naar de plasticbak. Ik heb zelfs een banaan gegeten en een kiwi gedronken *hips*. En pompoensoep gegeten. Dat klinkt best flauw, maar dat is het niet. Ik zal je vertellen waarom het best pittig was:
Dramatische pompoensoep. Ineens bedacht ik waarom ik hem nog niet soldaat had gemaakt. Ik ben namelijk een vegetariër. Okay, geen echte, want ik eet drop. En vis
Maar ik ben tegen slachten. En als er iets is wat je moet doen met een pompoen is dat slachten: je pakt een groot mes en met een bloeddorstige grijns snijd je hem open. En dan maak je er zo'n halloween-geval van. Compleet met enge oogjes en scherpe tandjes. En daarna kook je hem en maal je hem compleet aan gort. In de blender. Helemaal fijn!
Je moet dus geen mietje zijn als je zo een dikke pompoen te lijf gaat. En je moet even je principes overboord gooien. Maar dan geniet je er ook van, je zelf geslachte pompoen.
De dikke pompoen is niet meer. Maar hij leeft voort, in de hoedanigheid van het dramatische pompoensoep recept...
