Stromen van verdriet

Er is heel veel mis gegaan in jouw leven.
Stromen van verdriet zijn jou niet bespaard gebleven.
Moedeloos ben je geworden.
Je hebt geroepen tot Mij
en soms dacht je dat de hemel van koper was.
Waarom moest jòu dat allemaal overkomen?
Jij had toch niet zèlf jouw ouders uitgekozen?

Langzamerhand groeide de vervreemding
naar die ander,
naar God
en naar jezelf.
En tòch, tòch ben je Mij niet kwijt geraakt.
'Niet wij hebben lief,
maar Hij heeft ons het eerst lief gehad',
zegt de Schrift.

Heel langzaam richtte jij je weer op.
Je ontmoette christenen met wie je jouw verdriet kon delen,
al die nooit uitgekomen verwachtingen.
Alleen al om een plek te hebben
waar er naar jou geluisterd werd
was al balsem voor jouw ziel.

Dat nu alles weer in jouw leven in orde is gekomen,
dat is teveel gezegd.
Maar er is wèl een Rustpunt in jouw leven.
Bij het minste of geringste
raak je niet meer kompleet uit jouw evenwicht.

Je bent er wel achter gekomen
dat veel mensen niet betrouwbaar zijn.
Je weet wel beter.
Nu heb je gelukkig óók mensen ontdekt
die écht met Mij leven;
die Mij kénnen.
In de spaarzame momenten met hen
kun jij jezelf weer helemaal opladen.

M'n kind, in het traject wat vóór je ligt, zal blijken,
dat Ik betrouwbaar ben.
Het is net goede Vrijdag geweest.
Al jouw leed en tranen heb Ik meegenomen naar het kruis.
Dáár heb Ik het voor jou volbracht.
Zul je dat nooit vergeten, m'n kind?

Ik neem het jou niet kwalijk
als je weer eens het pad bijster mocht raken.
Dan zal Ik op jou wachten
totdat je Mij weer vindt.
Ik heb je lief.