Het Geheim Van De Rijstmeester

Het was stil in het land. Het land waar de boeren in vrede samenleefden. In de vroege ochtendschemering werden de eerste desa-dames wakker en gaven hun kindjes te eten en rolden ze in een doek. Terwijl het op de boerderij dus een drukte van belang was, kwam de zon door en de slierten nevels begonnen al enigszins op te trekken.

Daar, tussen de nevels, namen de konijnen en schildpadden uit het veld taferelen waar die geen enkele rijstboer ooit had gezien. Uit de struiken kwam een markant figuur opgedoken. Hij had een zak op zijn rug en floot zachtjes een melodie. De rijstplantjes deden hun kopjes omhoog, alsof ze de melodie in zich op wilden zuigen.

De figuur sloop langs de watertjes in de rijstvelden, langs een rij en dan weer een trapje naar beneden. Hij was niet bang voor natte voeten, hij liep er op zijn gevlochten slippers. Als het nodig was, maakte hij wel weer nieuwe. Hij keek naar elk rijstplantje, fluisterde hem toe en strooide magische fertilizer aan zijn voetjes. Er blonken sterretjes om hen heen, en een regenboogje kwam te voorschijn. En zo ging hij overal langs, terwijl de boeren en de dames zich klaar maakten om aan het werk te gaan.

Het was hard werken in de velden. Rijst vergt veel onderhoud. En dit jaar had het niet veel geregend. Het was ploeteren om de rijst goed te houden zodat ze ook dit jaar een oogst hadden. Zodat zij en de kinderen te eten hadden, maar ook dat ze nog wat konden verkopen. Dat zou mooi zijn. Boer Tjin-a-Tjon inspecteerde zijn rijst zorgvuldig. Samen met zijn buren deed hij zijn uiterste best, want als ze zoveel mogelijk rijst konden verkopen, konden ze er nog wat bij eten. Hij zou zich de tofu niet van zijn rijst laten eten! Zijn buurman had ook het plan gevat om sojabonen te verplanten, zodat ze zelf hun tofu konden gaan fermenteren. En een vijver aan te leggen, zodat ze vis konden kweken. Goed plan! Maar hard werk. Hij focuste zich weer op zijn werk.

En daar zag hij het. Twinkelingen. Hij kneep ’s in zijn ogen, nee hij zag ze toch echt! In nog één sliertje nevel waar de zon op scheen. Hij riep gauw zijn vrouw en ook zij keek eens goed. Toen zagen ze dat hun plantjes er sterk bij stonden, ze leken wel gelukzalig te wuiven in de desa-wind. “Het is waar!” glimlachte Nunuk. “Wat is waar?” vroeg Tjin-a-Tjon. “De legende van de rijstmeester: het geheim waarom rijst zo goed is voor het lichaam!” Hij keek haar aan. Met zijn nuchtere verstand kon hij er niet bij. “Zolang de rijstmeester zich over onze plantjes ontfermt, zullen wij niet te kort komen! Zolang wij maar hard werken in het veld!” Tjin-a-Tjon boog zich over het rijstveld en pakte een muntje op. “Lucky coin!” lachte Nunuk. De baby in de draagdoek kirde mee.

En zo werkten de boeren van het land dag in dag uit, jaar in jaar uit. Generaties lang werkten ze in de velden. En ze waren gelukkig want de rijst was gelukkig. Dankzij het geheim van de rijstmeester.

>>