Mijn leven tot nu toe ...

Ik was het zat ik wou weg uit die donkere ruimte, ik wou mijn mama zien en mijn papa, wou de wereld om mij heen leren kennen,mijn lichaampje wilde niet meewerken en mijn hartje ging steeds langzamer tikken. Ik moest eruit en wel heel snel,1maal eruit was mijn apcarscore 0 mijn leeffuncties werkten niet ik was praktisch dood,gelukkig vond mijn hemelse Papa dat ik nodig was op deze aarde en blies mij de levensadem in .De naam die mijn ouders in gedachten hadden (Talitha) was dus tevens ook door God ingegeven want ook in marcus 5 in het verhaal van Jairus ging zijn dochtertje bijna dood en werd opgewekt door Jezus. Hoe wonderbaarlijk is God toch.Ik heb dan ook nooit aan Zijn bestaan getwijfeld heb altijd geweten dat Hij er voor me was.Toen ik de leeftijd van ongeveer 7 jaar had bereikt zei ik tegen mijn moeder : Ik wil ook kindje van God worden" . Ik groeide op en toen ik 18 was geworden kwamen er 2 oudere dames bij mijn ouders aan de deur, of mijn broer en ik zin hadden om te komen kijken naar een kersttoneelstuk in de kerk in de buurt. Nou dat wilden we wel waren wel nieuwsgierig. We waren daar niet meer weg te krijgen en uiteindelijk gingen mijn ouders ook mee op de zondag. Dat zelfde jaar ging ik vele bijbelstudies volgen, eerst de basisprincipes en daarna vervolgstudies.Heb daar veel mogen leren en ja ook in dat jaar werd ik gedoopt. Wat nog steeds 1 van de mooiste dagen is van mijn leven. Ik was superactief in de gemeente en vond het allemaal heerlijk.Helaas gooiden mensen in de kerk roet in het eten en behandelden mijn ouders beneden de maat en ja ik stond achter mijn ouders dus gingen we daar weg.Later nog in andere gemeente gezeten voor paar maanden maar kon er niet mijn draai vinden , nog wel gezocht maar wat ik allemaal tegenkwam kon ik niet vereningen met mij zelf , dus tot op heden helaas geen gemeente, wel nog bijbelstudies gevolgt nadien. dat was even stukje christelijke geschiedenis, nu even naar de levensgeschiedenis terug. Op de basisschool had ik niet zoveel vrienden ze wilden me allemaal veranderen en ik wilde gewoon mezelf zijn . Toen ging ik naar de middelbare een meisjesschool, daar onwijs gepest het ging zover dat ik er bijna afgehaald was. Het was de enige school met een tussenniveau want men dacht dat ik de mavo niet kon, uiteindelijk na nooit vrije tijd en altijd keihard leren toch de mavo gehaald met 4 vakken op d niveau nog meer dan nodig was dus .Daarna was ik school zat en ben ik gaan werken wat ook tot veel ellende gezorgt heeft.Nu zit ik thuis al heel lang , maar laat me niet kennen , ik geef niet op, heb een droomwensbaan op moeten geven maar heb de tijd dat ik thuiszit benut om de dingen te verwerken en een plek te geven en een nieuwe toekomst visie te creeeren,heb nu een nieuwe droomwensbaan op het oog en wil dan ook alsnog een studie gaan doen om mijn toekomst veilig te stellen. Waar de toekomst me heen zal leiden , welke mensen ik nog om mij heen zal hebben, wat voor invloed ik zal hebben op mijn omgeving, wat mij nog te wachten staat ?, ik weet het allemaal niet maar 1 ding weet ik en dat is dat God met mij was, met mij is en met mij zal zijn al de dagen van mijn leven, en mij zal leiden tot de laatste dag hier op aarde en tot in eeuwigheid , Amen