Eenzame wandelaar

Keuzes, exploratiedrang.....
Speels stoei ik met de toetsen van m'n lap-top.
Ik wandel de digitale wereld binnen.
En dan kom je in jouw geest
het bordje 'verbodsborden' tegen.
Ajakkes, laat me liever vrij.
Ik wil m'n grenzen verleggen.
Ik wil ook niet steeds met God rekening houden.

Terwijl mijn gedachten over elkaar heen buitelen
neem ik op korte afstand voor me
een eenzaam Figuur waar.
Intuïtief weet ik dat het Jezus is.
Wat doet die wandelaar daar nog zo laat op de avond?
Ik observeer Hem van een afstandje
en - tegen m'n wil - zie ik dat Hij me wenkt.
Eigenlijk heb ik er even geen zin in.
Maar Hij heeft me duidelijk herkend
en ik wil voor Hem ook geen verstoppertje spelen.
Verdorie, ik wilde zo graag autonoom wezen.

Bent U het, Heer?
Je wist het wel hè, dat Ik het was .....
Wees eens eerlijk..... niet fijn hè... nu je Me ziet...
Ik zwijg enigszins bedremmeld.
Ik word rood tot over m'n oren
overmeesterd door schuld en schaamte.
Hij weet ook alles.
Ik waardeer het eigenlijk wel dat Hij
me wil beschermen tegen m'n dwaalziek hart.
Na een lichte strijd in m'n gedachten
geef ik me gewonnen.......
en kan ik m'n tranen niet tegenhouden.
Dan voel ik me net als Petrus, die uitriep:
Blijf bij me uit de buurt; ik ben een zondig mens.

Gek genoeg, glimlacht Hij naar me.
Wind je zelf niet zo op.
Je wist het toch wel dat Ik al jouw zwaktes ken?
Ik help jou alleen maar een beetje in het maken van keuzes.
Mij volgen is een smalle weg bewandelen.
Echter, als je dreigt af te wijken,
kom Ik je elke keer tegemoet .....

Ik geef me snel gewonnen
als Hij op zo'n traject op me gewacht heeft
en me tegen mezelf beschermd heeft.
Here, ik kies voor U.
Helpt U me de weg te bewandelen die ten leven leidt.