Ik wil es met jou praten .....

Op jouw manier heb je het altijd druk.
Je vindt het misschien gek om uit mijn mond te horen
dat Ik zo hunker naar jouw tijd en aandacht.
Je hebt vroeger belijdenis gedaan
en de meeste zondagen kom je wel een keer naar de kerk.
Je bent zelfs een trouwe bezoeker van de kring
die om de week gehouden wordt.
Je hebt ook altijd wel het verlangen gekend
om Mij te leren kennen.
Maar om een of andere manier
heb jij het altijd zo druk
dat de momenten om Mij te zoeken
en met Mij te communiceren,
er meestal bij in schieten.

Sta je er ooit bij stil hoe Ik dat vind?

Je bent maatschappelijk betrokken,
druk, druk, druk,
en 's avonds schiet je in jouw bed
om de nacht in vergetelheid door te brengen.
Verwondert het je niet, dat je geestelijk op
jouw routine draait?
Je kent de spraak, de religieuze gewoonten
en het gaat goed met je.
Ogenschijnlijk is er niets aan de hand.

Maar Ik mis jouw bevlogenheid,
jouw enthousiasme die je in vroeger dagen
soms zo spontaan uitte.
Je liet Me merken dat je écht van Me hield.
Als je in de problemen zat,
kwam je huilend bij Me.
Je wist dat Ik tijd voor je nam
en oprecht naar jou luisterde.
Ik hield van je, en na een kwartier,
als je zo mijn aanwezigheid had gezocht,
zag je het weer helemaal zitten.

De tijden dat je Mij in eerlijkheid zoekt,
worden steeds zeldzamer.
Ik mis je zo.
Het is net of jij je voor Mij verstopt.
Jij verschuilt je achter jouw drukke bezigheden.
Ik neem geen genoegen met een dagboekblaadje
dat je vijf minuten plichtmatig overdenkt.
Eigenlijk te zot voor woorden
dat je Mij kunt pakken
in kleine religieuze verplichtingen.

Ik neem met niet minder genoegen dan met jouw hart.
Ik wil jou helemaal.

In dat vreemde denken van jou
vind je dat je alles goed moet doen.
En omdat dat niet het geval is, ontloop je Me.
Denk je dat Ik me opwind
over al die kleine pekel-zonden?
Ik verlang naar jou-zelf.
Ik wil door jou erkend en herkend worden
als een waarachtig Persoon.
Ik verlang ernaar dat je Mij
de échte dingen uit jouw leven vertelt,
die dingen waar je mee worstelt.
Uiteindelijk maakt godsdienst mensen kil en afstandelijk
omdat het slechts aan de buitenkant zit.
Zul je Me niet langer laten wachten?
Mijn liefde overstijgt al dat andere.
Ik reken op je.