Biechten is gezond

*verhaal berust op fantasie van de schrijfster; deze is niet verantwoordelijk voor eventuele onjuiste weergave van omstandigheden en situaties*

Het is al laat, moeder overste denkt eraan om het kantoor te gaan sluiten. De nonnetjes zijn allemaal al bezig met de voorbereiding van het avondeten. Het zal wel een kippenhok zijn. Moeder overste heeft trek, behoorlijke trek, maar dan gaat de telefoon. “Goede middag, moeder overste van de diaconessenconventie van het zaligere huis?” zegt ze. “Goeie middag!” zegt een mannenstem. “Met wie heb ik het genoegen?” “Het is je goede vriend!” zegt de mannenstem. Moeder overste denkt na. Welke van de 15 goede vrienden is dit. “Harm! Je weet toch wel, Harm, vorige week heb ik nog bij je gebiecht!” “Ooh, goede middag Harm, sorry, ik werd even afgeleid. Maar een biecht? Biechten is al lang afgeschaft!” “Oh... naja...” Harm is even uit het veld geslagen, maar begint dan weer met goede moed. “Ja, ik heb gewoon een goed gesprek met je gehad, van gelovige tot gelovige!” “Ja, inderdaad...” zegt moeder overste.

Ze denkt aan vorige week. De man die vorige week na de mis naar voren kwam en op vertrouwelijke toon met haar begon te spreken. Het bleek een man te zijn die vroeger bij haar in de klas had gezeten met wie ze nog gezellig had gehinkeld. Hij hinkte nog steeds zo te zien. Hij vertelde haar hoe hij verlangen had om met zijn vriendin, die hij nog tijdens zijn huwelijk had ontmoet, ‘samen te zijn’. Moeder Overste walgde ervan. Maar ze liet het niet blijken hoe ze niet gediend was om de meest schunnige details van de scheiding aan te horen en hoe hij ondertussen van plan was geweest om met deze vriendin verder te gaan. Toen hij nog getrouwd was, nam hij het ervan, niet alleen met deze vriendin maar ook met leuke meiden die hij na de mis uitnodigde om koffie te drinken, maar toen de scheiding rond was, waren ze ineens bewust ervan dat het wel serieus werd. Dus wilden ze schoon schip en besloten ze te wachten met de daad tot het huwelijk.

Moeder overste had achter haar oren gekrabt. Maar zoals altijd moest ze uitgaan van de goede intenties van de mens. Dus ook van Harm. Ze mochten hem niet verdenken van een vies spelletje maar moest uitgaan van de oprechte spijt van de mens. En dus had ze hem bemoedigend toegeknikt. En hem aangeraden om met de pater te spreken. Want dit soort gesprekken hoor je niet met een vrouw te hebben, maar met de herder van de gemeente.

Ze dacht aan al die goede vrienden die ze in de loop van de laatste jaren had gehad. Vroeger was dat niet zo. Toen waren er geen goede vrienden behalve de pater en de bisschop die eens in de maand langs kwam om thee te drinken met zijn schapen. Toen liepen mannen nog niet te koop met hun geheimen. Ze gingen bier drinken met hun maten in de kroeg en deden stoer. Of ze gingen naar de padre en biechten het bij hem op. Omdat je zulk soort dingen niet voor je kan houden, maar het ook niet aan je maten wilt vertellen. Maar er was een kentering gaande. Moeder overste kreeg steeds vaker mannen die met haar wilden spreken. Het voelde blijkbaar veilig om hun geheimen te delen met een vrouw. Een vrouw met wie ze geen plannen hadden om intiem te gaan, een vrouw bij wie ze alles kwijt konden, een soort moeder, maar dan wel eentje die de dingen aan kon horen die ze niet aan hun moeder zouden durven vertellen. Een vrouw die hen begreep maar toch ver stond van hun wereld.

En zo hoorde moeder overste vele verhalen aan, hoe ze leuke meiden wilden versieren, waarom ze niet wilden gaan trouwen, waarom ze wilden scheiden van hun vrouw, waarom ze zoveel vriendinnen hadden maar geen van deze voldeden aan hun ideaalbeeld van een vrouw, hoe ze wraak wilden nemen op hun vriendin die vreemd was gegaan en waarom ze in het publiek een andere opvatting over de rol van de vrouw hadden dan in hun privéleven. Ze verzuchtte wel eens tegen de nonnen: “En, wat zijn wij dan? Een specifiek soort? Zijn wij dan geen vrouwen?” Als ongetrouwde, uit de huwelijksmarkt teruggetrokken vrouw had je blijkbaar een status aparte. En de man had deze status ontdekt en vertelde haar dingen die hij niet aan zijn geliefde, niet aan zijn maten, minnaars of de pastoor wilde vertellen. Maar wel aan moeder overste.

“Wat is er Harm...” vroeg moeder overste. “Madre...” hij slikt... “je vertelt dit niet door, he? Ze is er vandoor met mijn beste vriend... En nu moet ik even met je spreken, want haar vriendin is zooo sexy en ik kan haar troost gewoon niet afslaan. Ik moet dit echt even bij je kwijt!” Moeder overste slikt eens diep en doet éindelijk wat ze al die tijd al had moeten doen. Deze man heeft geen liefhebbende moeder nodig, maar iemand die hem de waarheid vertelt. “Beste Harm. Mijn dienst zit er nu op en ik ga van mijn welverdiende maal genieten. Ik verbind je door met de padre. Ciao!”