Het huwelijk - een verbond

Als single hou ik me alleen op bepaalde tijden met het huwelijk bezig. Bijvoorbeeld toen mijn broers gingen trouwen, of als kringleden het heugelijke feit met ons deelden. Soms zelfs hier op Funky Fish, als mensen elkaar hier hebben leren kennen en dan aan ons laten weten dat ze verder gaan met elkaar. Je kan zélfs de foto's van enkele van deze mooie bruiden en bruidegommen bekijken op de akte van Funky Fish. In het fotoalbum dus.

Wat me op valt is dat het Westerse huwelijk wordt gekenmerkt door vrije keuze. Als jij iemand leuk vindt, en jij wil met die persoon door, die persoon met jou, dan mag je dat kenbaar maken aan de gemeenschap. Dan neem je een speciale dag, doet de officiële dingen, hebt een stel getuigen en viert feest!

Wie staan in het stralende middelpunt? De bruid en de bruidegom natuurlijk! En eromheen de familie, een paar goede vrienden. Als de papieren zijn getekend, de dominee of voorganger de zegebede heeft uitgesproken, dan komen de hapjes en de drankjes. De taart! Het diner, de speeches, de polonaises...

Daar denk ik dan alleen aan als ik weer 's een kaartje in de bus krijg. Of een blog lees van een dame, soms een heer, heel soms de dame & de heer over dat het eindelijk gaat gebeuren. Dan denk ik: "Oh wat leuk! Nou, dat ze maar lang mogen genieten van het samenzijn!" En daarna ga ik weer mijns weegs.

Ik denk niet echt na over bruidsjurken. Ik heb er vorig jaar twee gemaakt, en ik kan je zeggen: ik werd er niet happy van. Wat een gepriegel! Dus mocht ik trouwen: dan koop ik er wel eentje. Niet te duur, want misschien trouw je maar één keer, je trekt zo'n ding ook maar één keer aan als het goed is. Ik zie me niet in een trouwjurk naar een sollicitatiegesprek gaan, hoe netjes ie ook is.

Maar nu denk ik dus weer na over het huwelijk. Nee, er gaat niemand trouwen in mijn omgeving. Ik heb ook geen blog gelezen. En NEE ik ben het zelf zeker niet van plan, ik kan moeilijk in mijn upje trouwen, toch?

Nee... waarom dan denk ik erover na? Omdat ik een tekst krijg te lezen over het huwelijk in het Joodse Amsterdam in de zoveelste eeuw. En in plaats van dat ik helemaal happy wordt bij de gedachte aan een bruiloft, denk ik: huh? Wat is dit? Waar is de romantiek, de liefde... waar is... de bruid?

Want laten we wel wezen... als je een trouwauto voorbij ziet komen, ga je dan - zelfs als je geen romantische ziel bent - niet even gluren naar de bruid? Als je een fotosessie in het park ziet, loop of fiets je dan niet onnewillekeurig wat langzamer en verbaas je je dan niet over haar stralende verschijning?

Daarom... mijn prangende vragen... help please!

1. WAT maakt voor jou een bruiloft gedenkwaardig, mooi?
2. Wat is de mooiste bruiloft waar je ooit bent geweest?
3. Als je naar een bruiloft gaat, denk je dan ook aan de symboliek?
4. Welke symboliek zou er achter kunnen schuilen?
5. Hoe denk je dat de cultuur waarin we leven heeft bepaald hoe je deze bruiloft hebt gewaardeerd?
6. Wat denk je dat de waarde van het huwelijk is voor de gemeenschap waarin je leeft? (Laten we zeggen, aangezien er geen afgebakende gemeenschap is: je familie, vrienden, kennissen... collegae etc.)
7. Zou het anders zijn als je in... zeg bijvoorbeeld, de 17e eeuw had geleefd? Ik kan me bijv. herinneren dat nog niet zoveel decennia geleden de bruid in het zwart gekleed moest zijn...

Ach... eigenlijk komen nog veel meer vragen in me op... maar laat ik het hierbij houden. Ik ben wel benieuwd.

En uiteraard wil ik graag ook reacties van mannen! Getrouwd en ongetrouwd... thanks! (Reactie mag ook in een fles uiteraard...)