Sperzieboontjes

Ik weet niet wat het is, maar sperzieboontjes doen me denken aan van die lieve ouderwetse volkstuintjes. Je weet wel, wat courgettes, tomatenplanten, wat verdwaalde goudsbloemen tegen de insecten en daar in het midden tronen de bamboestokken. Daar omheen kronkelen de bonenplanten. Schoonheid en nostalgie ten top.

Waar het me ook aan doet denken is tempo doeloe. Nu heb ik tempo doeloe nooit meegemaakt, het is voorbij namelijk. Herinnering van de eerste generatie Indo’s. (Ow ja, en wat ik terzijde écht even kwijt moet: zeg dus nooit en te nimmer dat een Indo een Indonesier is... ik heb je gewaarschuwd!) Ik als derde generatie Indo heb nog nooit het land aanschouwd. Eigenlijk ben ik gewoon een ordinaire kaaskop, kan me geen leven zonder aardappels en kaas voorstellen. Maar tempo doeloe is de smaakmaker in mijn bloed. Daar kan geen stamppot rauwe andijvie tegenop.

Sperzieboontjes. Die heb ik al een hele tijd niet meer gegeten. Of het nou komt omdat ik niet meer zo vaak naar de enige echte toko ga omdat die in de buurt is gebleven waar ik uit moest verhuizen, of omdat een bepaalde supermarkt lonkte met kant-en-klare lasagne als ik te weinig fut had om boontjes te doppen. Maar deze week zijn ze in de aanbieding bij mijn grote vriend, nee, niet die ene die op de kleintjes let, maar die ander die aan iedereen denkt maar de prijsjes klein houdt. Meestal. In ieder geval deze week met de sperzieboontjes. Dus moesten ze mee.

En denk ik sperzieboontjes, denk ik sambal goreng boontjes. Geen idee hoe ik dat moet klaar maken zonder een pakje, want zoals het een rechtgeaarde Indo betaamt, doe ik mijn ding met boemboe’s. Boemboe Sambal Goreng. Dat is het hem helemaal als je snel doch gezond wil koken. En sperzieboontjes in de aanbieding zijn. Helaas is de boemboe niet meer de verkrijgen bij mijn goede vriend, dus ga ik over op het noodplan: Sajoer Boontjes. Want fietsen naar de toko heb ik even geen zin in.

Daar sta ik dan in de keuken, boontjes van hun kontjes te ontdoen. Hadden sperzieboontjes uit de vriezer niet handiger geweest? Mopper ik tegen mezelf. Maar het is vers en gezond en vitamines, daar heb ik al maanden niet over mee kunnen praten. Ook al zitten er net zoveel vitamines in diepvriesproducten volgens het voorlichtingsbureau voor voeding, het gaat even om het idee. Ik zet ook gelijk maar even rijst op, dat is lang geleden! En ik haal tahoe uit het pakje. Kant en klaar, lekker handig, dat was vroeger toch anders.

En terwijl ik mezelf al een echte kokki begin te voelen, komen de herinneringen. Aan mijn eerste soto, de rendang en de bawang goreng. Aan hoe tante de lekkerste loempia’s maakte, en hoe ze me liet proeven van de ikan setan. Adoe! Scherp! En aan de ajam paniki. Ik snap nu wel waarom dat zo heet: was ik al in shock, de kip was helemaal in paniek toen oom achter haar aan rende met een botte bijl. Kasian voor de kip! Maar later wel lekker smullen ja!

Maar helaas, tempo doeloe is voorbij. Mijn nostalgische kookuurtje ook. Dus nu ga ik maar ’s kijken of dit wat smaakt. Hmmm! Dit smaakt naar meer! Morgen toemis kool!

Slamat makan!