't Geheim van Jezus' kostbaar bloed

't Was laat op een avond
en ik bad in mijzelf:
'O Heer, dat 'k mag verstaan
de kracht van uw bloed'.
Ik moest denken aan Jezus
en 't geheim van zijn bloed;
en bad tot mijn God:
'Oók voor mij Heer, óók voor mij'.

Het was niet alleen om die pijn
dat Jezus al die smarten doorstond.
Zijn lichaam móest bloeden
om u en om mij
weer met God te verzoenen.
En ik vroeg aan mijn Heer:
'Openbaar mij
't geheim van uw kostbaar bloed'.

En de hemel stond open
- mijn gehoor werd gescherpt -
en 'k mocht luist'ren naar Jezus en verstaan
't geheim van zijn kostbaar bloed.
Zijn bloed was het leven
dat Hij prijs gaf voor mij.
Het werd tot een omtuining
voor u en voor mij.

Ik zei ronduit tot Jezus:
'Ik vind 't zo griezelig, Heer;
dat bloed maakt me bang.
Ik vind het zo wreed
wat U toen werd aangedaan.
En waarom Heer ....... waarom...?
En.... ik kon niet begrijpen
wat God Zelf in zijn Zoon toen doorstond.

Ik dacht aan mijn God
en..... ik dacht aan het kwaad.
En ik riep toen in stilte:
'.....O, Heer ....
wat is het geheim
van uw kostbaar bloed?'
En ik dacht aan het woord:
'Vrede, door 't bloed van het kruis'.

Die mens Jezus
werd aan het kruishout geslagen
om verzoening met God te bewerken.
De macht van het kwaad werd ontkracht
en de aarde
schudde op haar fundamenten.
't Gordijn van de tempel scheurde in stukken.
De toegang om de Here te naad'ren was vrij.

En toen heb ik moeten denken:
'Ik had moeten sterven'.
En toen ging ik begrijpen
wat Jezus voor mij daar had gedaan.
Ik moest de pijn van die doorns doorstaan,
die stomp in 't gezicht .....
en 't striemen van de gesel.
Ik had daar moeten staan.

Toen Pilatus zijn handen in onschuld wies
werd de prijs voor mijn schuld voorgoed voltrokken.
En ik schreeuwde tot God:
'Waarom Heer, waarom ??'
Toen ging ik begrijpen,
het was puur zijne liefde
dat Hij daar stond
en zijn geest toevertrouwde in de handen van Vader.

Ik kan niet begrijpen
de grootte van mijn schuld.
Ik kan niet verstaan
dat ik melaats ben, onrein.
En ik moet huilen voor Jezus
die mij vond in 't duister
van eeuwige Godverlatenheid:
'O Here, mijn God.... red ook mij, ja ook mij!'

Toen werd het heel stil
in het diepst van mijn hart.
En 't zonlicht van Gods liefde brak door.
En ik werd rein, schoon gewassen
door de kracht van zijn kostbaar bloed.
En de juichkreet brak door:
'Ik ben rein! Ja, ik ben vrij
door de kracht van zijn kostbaar bloed!'

Toen heb ik in stilte voor Jezus geknield
en heb Hem gedankt voor zijn liefde voor mij.
Toen heb ik gedacht
ik toch.... ben zijn vriend.
Er is geen, die mij een haar zal kunnen krenken.
O Jezus, ik dank U
uit het diepst van mijn hart;
als ik zò aan U zal mogen denken.