Kleine dondersteen

Ik ben net terug gekomen van een logeerpartij bij m'n oudste zoon.
Of ik wilde oppassen: 2 zonen en de jongste dochter is 3.
Natuurlijk wil ik dat.
Ik ga samen met de jongste zoon en het dochtertje van 3 naar de speeltuin.
Eigenlijk ben ik best moe.
Wat een leuke speeltuin.
Met z'n drietjes hebben we heel veel plezier.
De zon schijnt volop.
Vermoeidheid speelt me best wel parten.
Ik ga tegen een grasheuveltje aanliggen en begin wat te soezen. Me even af en toe wat weg laten zakken en toegeven aan m'n slaperigheid.
Daar komt m'n kleindochter aangerent: 'Kiekeboe ...'
en stort zich over me heen.
Ik speel het spel met haar mee om het samen leuk te maken.
Ze kan dat wel twintig keer volhouden.
Maar ondertussen rust ik toch een beetje uit.
Inmiddels moeten we weer naar huis omdat m'n oudste kleinzoon van school terug komt.
Ik geniet van de interactie met m'n kleinkinderen.
Rond achten 's avonds breng ik de jongste naar bed na de hele ceremonie van het laatste flesje pap.
Ik ben net klaar van het schoon boenen van de oven
omdat ik één van de pizza's om liet vallen.
Rond negen uur 's avonds maak ik duidelijk aan de twee jongens dat het geleidelijk aan bedtijd wordt.
Tijdrekken .... en zo rond 22.00 uur vertrekt de oudste naar boven.
Hè, hè, eindelijk het rijk voor mezelf alleen.
Ik heb een dik boek meegenomen van Jonathan Hill
'De geschiedenis van het christendom'.
De T.V. is stuk, dus ik ben aangewezen op m'n boek
om vervolgens rond 23.00 uur doodmoe m'n bed in te rollen.
Oppassen op kleinkinderen is verschrikkelijk leuk.
Ik zie uit naar de volgende keer.