Hel en verdoemenis

In vorige generaties was onder christenen één van de meest
prangende vragen of iemand behouden is voor tijd en eeuwigheid. In 'zwaardere kringen' werd veel gepredikt over hel en verdoemenis. Overbekend is het boek van Jan Siebelink
'Knielen op een bed violen'.
Ik heb het zelf meer van horen zeggen, omdat ik zèlf zelden zulke kerkdiensten heb bijgewoond.
Ik ben opgegroeid in een 'gewone' gereformeerde kerk en de
Vrijmaking (art.31) tijdens de oorlogsjaren is aan mijn prille jaren van toen voorbij gegaan.
Inderdaad heeft niemand meer dan Jezus Zelf dikwijls over de afschrikwekkende realiteit gesproken van de hel en de mogelijkheid om verloren te gaan.
Een voor mij sympathieke christen als bijvoorbeeld
Andries Knevel vertelt in zijn boeken over zijn worsteling
er bij stil te staan dat mensen om ons heen een eeuwig verderf te wachten staat. Andries stelt ook zijn vragen
hòe hij deze verschrikkelijke realiteit moet verstaan.
Boeken met een diepgaande bezinning hieromtrent zijn voor mijn bewustzijn een te zware opgave om dit tot mij door te laten dringen. Het roept bij mij associaties als b.v. een handboek voor folteraars.
Toen ik een jongeman was van voor in de twintig vroeg ik de Here God in m'n gebed: 'Here, hoe zit dat nou met al die mensen die voor eeuwig verloren gaan?'
Ik vergeet nooit dat God toen direct tot me sprak:
'Een aardse vader vertelt z'n kinderen alléén over die dingen waar hij geestelijk rijp voor is. Zo doe Ik het ook met mijn kinderen.'
Tòen kon ik die vraag los laten.
Natuurlijk heb ik evengoed tijdens latere jaren veel over dit dilemma nog nagedacht.
Soms ervoer ik het als een obsessie: Je móet evangeliseren;
mensen gaan voor eeuwig verloren en jij houdt jouw mond.
Dankzij Gods genade heb ik dikwijls van Zijn liefde mogen getuigen maar Hij heeft me ook vrijgemaakt van de obsessie:
je moet, je moet, je moet .......
Bij het ouder worden kan ik mezelf steeds meer vinden in het woord van Jezus dat Hij in Zich Zelf de weg, de waarheid en het leven is. In Hem Zelf, als Persoon, zijn
álle schatten van wijsheid en kennis verborgen (Colossenzen 2). Na zijn dood is Hij als Persoon afgedaald tot de hel en heeft verlossing aangekondigd. Omdat Hij Zelf afgedaald is tot de hel, wordt ik vrijgesproken.
En er zijn óók mensen, die Hij heeft geroepen om met bewogenheid te verkondigen aan mensen dat zij zich moeten bekeren, willen ze niet voor eeuwig verloren gaan.