De ongezonde man

Het was al de zesde keer dat hij dit trucje deed. In het magische boek stond dat het alleen voor de grootmeesters haalbare kaart was, maar het ging hem verbazingwekkend telkens beter af. Hij kreeg er ook meer lol in, en wat het meest hem goed deed en telkens minder ging verbazen is dat iedereen het elke keer weer geloofde. Iedereen viel en masse voor dit trucje en hij deed er absoluut zijn voordeel mee. Nog even, en hij zou een rijk man zijn. Zijn droom zou waar worden.

“Gefeliciteerd man!” zei Jaap v/h Begin, zijn collega goochelaar, “je hebt het hem weer geflikt!”. Daar waar hij derderangs optredens deed en blij mocht zijn dat hij af en toe wat scoorde, ging deze illusionist aan de haal met alle pracht en praal. Koningshuizen waren al lang geen mysterie voor hem, en ook bij de Arabische sjeiks was hij kind aan huis.

Het was ook geen geheim dat Herman het goed deed bij de dames. Een trucje, een verleidelijke glimlach en de belofte van magie, en ze vielen bij bosjes voor hem. Was het nou echt zijn gevoel voor woorden, dat raken van de juiste snaar? Waren zijn trucjes nou zoveel beter dan die van Jaap, of was het zijn ongelooflijke charme die deze dames trok, als honingbijtjes naar een bedwelmende bloem. Hij lachte. Vandaag was het de uiterst adembenemende Sophie die hij listig in de val had gelokt. De belofte van een mooie toekomst gaf een twinkeling in haar ogen. Ja, dames die vervelende ervaringen hadden gehad waren zijn specialiteit. Hoe weinig magie was er nodig om deze dames het bed in te krijgen.

Eenmaal de dag erna was de betovering gebroken. De magie van het moment was als in rook op gegaan. Hij was dronken geworden van de lust en de rode wijn, hij had weer een naïeve dame beroofd van haar vertrouwen en haar onschuld. Hij deed zijn ogen open en voelde de kater. Venijniger dan een kat kan krabben haalde hij uit. “Daar is het gat van de deur!” schreeuwde hij. “Maar... lieve Jerôme! We zouden vandaag toch het park in om te picknicken?” Enige vloeken klonken en toen was er niets mysterieus of magisch aan de harde klap die viel. Vol schaamte pakte Sophie haar kleding, liep naar de hoek van de kamer en trok ze snel aan. Voordat Herman weer kon uithalen, rende ze naar de andere kamer waar haar tasje moest liggen. Bang voelde ze zich. Wat was er gebeurd? Ze kon niet helder nadenken, maar terwijl ze haar tasje griste zag ze in de spiegel hoe hij overeind kwam. Ze sprintte het huis uit.

Vraag is, hoe dit nu zal aflopen. Het mooist zou natuurlijk een onverwachte wending zijn, en uiteraard een afloop waarin boontje om zijn loontje komt. Liefst oog om oog, tand om tand. Een venijnige Sophie die wraak neemt door zijn droom in duigen te laten vallen. Minder leuk, maar wel rechtvaardig is als de man tot inkeer komt en ziet hoe hij dames heeft misbruikt en zijn excuses aan biedt. En dan besluit dat wat elke man zou moeten doen: vrouwen respecteren en slechts nog gaan voor alleen maar die ene.

Maar de meest vreemde wending zou zijn is als Herman niet alleen zijn leven zou beteren, maar ook nog ’s vrijwilligerswerk gaat doen in Bhutan en na 10 jaar afzien er een documentaire zou uitkomen over zijn leven. Gemaakt door de briljante documentairemaakster Sophie.

Hoe dan ook, de waarheid is vaak minder grotesk dan verhalen aangeven. Meestal gaat zo iemand door op de voet waarmee hij al bezig is. Ook al zal hij zijn droom niet waarmaken, hij zal blijkbaar vrouwen niet zo snel het respect geven dat ze verdienen. Ook zal waarschijnlijk niet ineens die ene vriend opduiken die hem ’s de waarheid vertelt waarna hij heel veel soul searching gaat doen ofzo. Dat is jammer.

Daarom zit er maar één ding op, een moraal.

Terwijl Herman nog aan het schelden was, ze hoorde hem ‘sloerie’ roepen en nog veel meer woorden die ze nog nooit bij elkaar had gehoord in éen scheldbui, probeerde ze na te denken. Wat had ze verkeerd gedaan? Wat was er over van die charmante illusionist? Ze voelde zich misbruikt. Hóe kon ze zó dom zijn, zichzelf geven aan een bedrieger...

En zo ging ze de volgende dag naar haar psycholoog. En terwijl ze hem het verhaal vertelde en hij haar een spiegel voorhield, wist ze het. Vergeving was waarschijnlijk het juiste woord. Het toverwoord zelfs! En ze schreef een blog. Over haar ultieme wraak, een truc die het beste werkt bij mannen die hun charme misbruiken. En hij schaamde zich diep, besefte zich dat hij niet lager kon vallen. Vergeving is pas goedkoop als je denkt dat het een illusie is.