Het was me gisteren het dagje wel. Vol vertrouwen stortte ik me met herwonnen energie op mijn huishouden en dacht: ja, ik red het wel in mijn eentje. Ik en mijn ME gaan het redden! Ook al gaat het wat op en neer, heen en weer, een beetje een jojo-relatie. Alleen en tóch altijd samen. Met Loeloe (mijn konijn). Eigenlijk zijn we een gezinnetje, denk ik maar zo.
Alleen ME is net zo een pain in the neck als een man: het zit me alleen maar dwars als ik het níet nodig heb. (Sorry, blame my ex haha).
Toen ik de blogs van John (iets over gelijk-aardig zijn.. ik denk maar zo: ik ben aardig, maar de ME is helemaal niet aardig voor me!) en FunnyFish las, dacht ik: "whoopie, ik ben alweer zeven jaar single! En ik vind het éigenlijk niet eens erg. Eigenlijk wel leuk! Laat ik het gaan vieren!"
Maar toen ik het zoveelste chocolaatje in mijn mond stak, kwamen de second thoughts. Ik dacht aan Jozef (die uit de bijbel, niet die uit de musical) en dat er eerst zeven vette jaren waren en toen zeven magere. Op de één of andere manier heb ik altijd gedacht dat het voor mij dan precies ook zo zou zijn: ik heb nu mijn zeven magere jaren gehad (waarin ik best vet ben), dus heb ik nu recht op zeven vette jaren (waarin ik lekker slank ben).
Maar nu er al ettelijke dagen van het achtste jaar in zijn gegaan, nog stééds single, begin ik tóch wat te twijfelen. Niet dat ik leuker moet, of liever of weet ik het wat. Of meer hulpverlenend, tja, ik ben zélf hier de hulpbehoevende! Nee hoor, ik ben okay zoals ik ben, en het motto dat mannen hanteren, hanteer ik net zo goed: je moet me maar accepteren zoals ik ben. Ik ga tóch niet veranderen. Helemaal niet voor een vent!
Maar dat weerhield me er tóch niet van om even te gaan googlen op "Waarom ben ik nog single?"
En, het zal je niet verbazen, maar hier kwam ik op uit:
- Je hebt teveel kapsones
- De kerels durven niet
- Je denkt dat je toch zo een vent kan krijgen
- Lang leve de vrijheid!
- Je durft niet omdat je bang bent dat kerels je alleen willen om stoer te doen. (HUH?
)
- Je wil alleen maar de lusten en niet de lasten
- Je bent te dominant
- en je hebt gewoon ff geen zin erin
Nah, altijd makkelijk als de antwoorden zó uit de lucht komen vallen. Of naja, uit de zoekmachine.
Beetje wrang is het wel, zulke eerlijke maar confronterende antwoorden. Aangezien ik toch geen zin heb om te veranderen, denk ik maar dat ik het ermee doe. Dan ga ik gewoon alleen mijn zeven slanke jaren in!
Ach en ik heb altijd nog de ME! En Loeloe...
P.s.: als je niet weet wat ME is... uh het is NIET de mobiele eenheid!
