In blijde afwachting

Al jaren strijd ik ermee. Dat ik niet krijg wat ik het liefst zou willen.

Gerechtigheid! Namelijk liefde... liefde die zich openbaart in lieve woordjes. Speciaal geschreven voor mij. Op briefpapier dat met gevoel is uitgezocht. Ook al is het virtueel en staan er kleine appeltjes met hapjes eruit op in plaats van hartjes met een eventueel pijltje erdoor.

(Zie blog over appeltjes met hapjes eruit van MMI... ik denk dat het betekent: let op welke computer je koopt.)

Mijn zielsverlangen is om díe liefde te mogen meemaken. Maar omdat het niet lukt, heb ik al die tijd mijn eigen woorden geschreven. Mijn woorden, mijn lot. Woorden die ik aan elkaar brei tot zinnen, die ik vervolgens aan elkaar haak tot alinea's. En samen vormen ze de gebreide lappendeken van een verhaal: mijn akte. En zoals vaak gebeurt met breisels: als er een steekje los is aan de breier, is het breisel te snel weer uitgehaald.

Zo bleef mijn oncomplete akte soms slechts enkele dagen staan, soms een maand. Soms vergat ik éindelijk dat er wat stond wat me niet behaagde en verrotte het als een aangegeten voos appletje in de aktetas. Liefdeloos gevoos.

Met lede ogen zag ik het aan. Liefde was blijkbaar niet voor mij bestemd. En ik volgde het voorbeeld van jaloerse gasten op een bruiloftsfeest die zelf ontberen wat het gelukkige bruidspaar wél heeft (namelijk liefde): ik begon vol venijn aan een abc.

Mijn halfslachtige akte stond geparkeerd op de vluchtstrook van de digitale snelweg tussen routers en switches, ongedecodeerd, want de aan elkaar gebreide boodschap kwam niet door. Ook ik nam genoegen met minder: misschien had ik mijn recht op liefde verspeeld? Was ik het pc-prototype dat nooit blozende appels zou meemaken.

Tot vannacht.

Het zaadje van hoop is in mij geplant! Iemand heeft zich over mij ontfermd. Iemand wil energie steken in mij! Er is een belofte, een belofte van gerechtigheid! En daarom ben ik in blijde afwachting van wat komen zal.

Want vandaag is de dag dat iemand voor mij virtueel briefpapier uit de kast haalt en zorgvuldig woorden weegt. En dan liefdevol toevertrouwt aan het digitale hartjespapier.

Ik ben lyrisch! Want vandaag krijg ik eindelijk een échte akte!