Keihard gaan voor het goede doel!!

Drie jaar geleden begon ik écht. Ik had het ervoor wel eens gedaan, maar het was altijd incidenteel, geen ondersteunende oefeningen en geen goed materiaal.

In februari 2005 bedacht de huisarts dat ik ook wel mee kon doen aan een opbouwtraining die eigenlijk in oorsprong bedoeld was voor mensen met depressieklachten. Vanwege de langzame opbouw en de begeleiding zou het ook uitermate geschikt zijn voor iemand als ik. Jarenlange ME/CVS (zie link aan de rechterkant van mijn akte voor meer informatie) en toch verder willen, maar niet altijd de fut (of eigenlijk: meestal niet) voor een normaal regime in een sportschool.

Dus zodoende meldde ik me 3 ½ jaar geleden voor Running Therapie. Om elf uur deden we allemaal netjes een hartslagmeter om en gingen wandelend naar het park. Daar deden we een warming-up en gingen aan de intervaltraining. Het was zwaar. Voor een ME’er in ieder geval! Misschien dat ik in het begin zo’n tien minuten bij elkaar opgeteld hard had gelopen: mijn hart protesteerde ongelooflijk door heftig tekeer te gaan (niet overbodig dus om zo’n hartslagmeter te dragen) voelde ik me eerst helemaal hyper en happy, maar na een uurtje viel ik om. Ik was op! Elke dinsdag- en donderdagmiddag viel ik om een uurtje of 1 in slaap. Weg dag...

Maar de aanhouder wint. Na zes weken had ik een enorme vooruitgang geboekt: ik kon bijna een half uur totaal (in interval) lopen! Ik gaf me vervolgens op voor “Met AGIS in beweging”. Betaalbaar trainen op de zaterdagochtend. Ik op mijn fietsje erheen (was al een warming-up) en daarna trainen met de beginners. Dit was al een stukje pittiger. Om zoveel mogelijk profijt te hebben voor mijn zieke lijf ging ik ook door de week lopen. Het hielp, mijn conditie ging vooruit en ik was minder vatbaar voor infecties.

En nu... 3 ½ jaar later heb ik al drie lopen op mijn CV gezet en is het tijd voor een grotere stap: 10 kilometer! Het is een uitdaging. Ik heb besloten om deze mijlpaal dan ook te gaan gebruiken voor een goed doel: de India actie van Funky Fish.

Als het goed is, gaan enkele fishies óók meelopen op 7 december. Ze gaan zonder enige twijfel harder dan ik, maar daar gaat het ook niet om.

Waar het om gaat is dat we sponsors zoeken! Wil je mij of één van de andere lopers sponsoren? Laat het weten! De andere lopers verzoek ik nog even om zich te melden, zodat ik ze hier ook kan vermelden en mensen weten wie ze kunnen sponsoren.

Mij kun je laten weten dat je me wilt sponsoren door me een flesje te sturen! Je kan een bedrag voor de hele loop sponsoren, of je betaalt per gehaalde kilometer. Als je het niet erg vindt, noem ik je bij dit blog met je bedrag. Er zijn al vijf mensen die me willen sponsoren, maar hoe meer hoe beter! Want uiteraard willen we die meiden van India in dat project van Compassion een kans geven om zich te ontwikkelen!

Om het maar even met Bob de Bouwer te zeggen: Kunnen wij het maken? Nou en of!