Hoe Krisp werd geleefd, boekdelen

(Let op: dit is een interpretatie van Blauwtje in net iets meer woorden dan ze eraan wilde spenderen. Het feitelijk beleefde gebeuren is tot op de dag een geheimenis voor ons, voor hem een weet. Maar ik wilde u een kijkje gunnen in wat het verhaal deed met mij... Blauwtjes ongebreidelde fantasie...)

Naleven uh nalezen van het oorspronkelijke blog kan: http: //www.funkyfish.nl /blog/44724/ je-wordt-geleefd-hoor-.html (spaties weglaten)

(Invulling van Blauwtje) Zondagmiddag 16:49... Ik pak snel mijn tas in, heb geen tijd om na te denken, want ik moet naar mijn werk. Straks in de trein heb ik tijd om na te denken. Afscheid nemen bestaat niet, maar ik doe het wel: ik neem afscheid van mijn huis, want diep in mijn hart weet ik dat ik pas woensdag thuis zal zijn, en erger nog, zaterdagochtend pas de tijd zal nemen om een blog en een column te schrijven.

(Door Krisp vermeld in zijn blog) Zondagmiddag, 17:00. De schemering valt. Terwijl ik naar mijn werk rijd, denk ik aan de week die komt. De week die gevuld is met veel werk, veel drank en weinig slaap. Gevuld met feestjes, een afscheid, een traan. Misschien wel de meest enerverende week in de afgelopen tijd.

(Invulling van Blauwtje) Maandagavond 20:26 of 20:27 (ach, precieze tijd maakt niet uit) Ik werk, ik werk me keihard een slag in de rondte en gun me geen tijd om na te denken. Elke seconde moet uit dit leven gehaald worden, en uit dit werk, want er zijn deadlines. Deadlines in mijn leven, oh ja, ook in mijn werk. Ik werk ik werk ik werk, ik heb geen tijd. Geen tijd ook voor uitleg. Die komt later wel. Of niet. Lees mijn blog die ik hierover schrijf op 23 november (noem het een profetische gave, ik noem het voorzienigheid...) En straks? Straks laat ik haar gaan. De platonische liefde die mij elke keer in spanning hield.

(Door Krisp vermeld in zijn blog) Maandagavond, 23:00. Tranen vloeien. Onvergetelijke momenten worden vastgelegd. Door de traan klinkt een lach, een spanning. Wat gaat het worden? Wat zal ze gaan doen? Het afscheid van mijn coach doet mij toch meer dan verwacht.

(Invulling van Blauwtje) Maandagavond 23:59 De nacht valt. De alcohol is met mijn wezen vermengd, maar ik voel me bevrijd. Mijn tranen zijn gedroogd. Door haar. “Afscheid nemen bestaat niet, Krisp. Dit is nog maar het begin. Ik zal je inwijden in de geheimen die je zo graag wilde ontrafelen, maar waar je wijselijk mee hebt gewacht, want dit ging nu eenmaal voor. Maar nu dat dit einde is gekomen, is het tijd voor een nieuw begin!”

(Door Krisp vermeld in zijn blog) Dinsdagochtend, 07:00. Ik word wakker naast iemand waarvan ik niet wist diegene naast mij lag. Even later kom ik tot de ontdekking dat dat ik niet wakker ben geworden op de plek waar ik verwachtte wakker te worden. Ik loop naar de douche. Even een moment rust, om straks alle verhalen in ontvangst te nemen.

(Invulling van Blauwtje) Dinsdagochtend 07:09 Het water stroomt. Het klettert zelfs, zoals mijn gedachten. En het spoelt door het putje. Zoals mijn gedachten. Ik probeer het water te vangen met mijn lijf, maar het glijdt langs me heen. Zoals mijn gedachten. Dan laat ik ze. Ze spoelen door. Ik ben weer schoon. Schoon. Ik droog me af. Het water is verdwenen. Zoals mijn gedachten.

(Door Krisp vermeld in zijn blog) Woensdagnacht, 03:00. Diep in gesprek over alles wat ons bezighoudt. De belangstelling voor elkaar is groot, de slaap ook. Nog groter zijn de frustraties waar wij elkaar in herkennen. Deze nacht wordt een eeuwigdurende vriendschap gesloten. Kennis en macht worden gedeeld, synergie ontwikkeld.

(Invulling van Blauwtje) Woensdagnacht 03:15 “Gaap” doet ze, en ze rekt zich uit. Ze kijkt in mijn ogen en ik staar terug. Ben terstond mijn woorden kwijt. Ze lacht. “Weer niet in je eigen bed, he?” Ik knipoog, het gaat onbewust. Want als ik iets normaal niet doe, is het knipogen. Maar deze vrouw maakt wel meer los bij me dan alleen onbewust knipogen dus ik bied geen tegenstand. Waarom zou ik... synergie is een machtig woord!

(Door Krisp vermeld in zijn blog) Woensdagochtend, 07:30. De slaap was ons teveel geworden. Ik word weer wakker op een bed waar ik niet zou moeten slapen, temeer omdat de persoon naast mij vrouwelijke vormen heeft. Desondanks went het om met met iemand anders een bed te delen. Ik ben gepromoveerd: nadat ik eerst alle verhalen alleen maar aan hoefde te horen, ben ik er nu onderdeel van.

(Invulling van Blauwtje) Woensdagmiddag 12:24 “Gaap” doe ik, en wrijf in mijn ogen. Hmmm eindelijk lunchtijd. Dat kan ik wel gebruiken, want mén, ik kan mijn ogen amper open houden. Als ik ze sluit zie ik wéér die vrouwelijke vormen en voel ik weer die ontwikkelde synergie. Ongelooflijk, hoe oh hoe heeft ze dat voor elkaar gekregen dat ik, die had willen wachten hiermee, dit bij me heeft los gekregen. Krachtige vriendschap die door mijn lijf heen doortrekt naar het diepst van mijn ziel.

(Door Krisp vermeld in zijn blog) Woensdagmiddag, 16:00. De slaap is groot, maar mijn mailbox is zo gevuld, dat ik het eerste weersta. Mijn productiviteit is echter laag, waardoor ik na een uur besluit dat het vandaag wel goed is geweest. Een half uur later zit ik in de trein, op weg naar huis. Vol verhalen en een berg was.

(Invulling van Blauwtje) Woensdagavond 23:01 Aah wat voelt mijn eigen bed toch fijn aan! En heerlijk liggen zoals ík dat wil, geen rekening hoeven te houden met het territorium van een ander. Alhoewel ik haar enorm mis op een vreemde manier. Okee, missen is een gebrek zeg ik tegen mezelf. Beter is het om te zeggen dat ik het fijn vind om aan haar te denken en aan de macht en kennis die wij hebben gedeeld, om te denken aan de verhalen waar ik nu onderdeel van ben. En dus ga ik diagonaal op mijn bed liggen, het voelt eigenlijk best wel okee, ook al went het om een bed te moeten delen.

(Door Krisp vermeld in zijn blog) Donderdagochtend, 10:00. De was zit in de wasmachine. Poging twee om mijn mail te verwerken lukt beter, en de stapel slinkt snel. Hetzelfde gebeurt met de stapel post, die bij binnenkomt voor mijn deur lag te wachten. Daarna bereid ik de volgende afspraak voor.

(Invulling van Blauwtje) Donderdagochtend 10:29 de mail is verwerkt, de post idem en de afspraak is gepland. Was dat alles? Ik besluit het te vieren en neem de fles Bacardi ter hand. Hmmm, ik heb liever een goede rode wijn, maar dit kan ook. Ik zet de fles aan mijn mond en slok alles naar binnen. Wat een wonderbaarlijk goedje! Ik verzuip bij deze mijn eigen verhaal. *boink*

(Door Krisp vermeld in zijn blog) Vrijdagavond, 22:00. In een typisch Utrechts kroegje bespreek ik de week. Hij was vermoeiend, enerverend, motiverend. Morgen doe ik niets, op een blog typen na. Ik heb wel weer genoeg geleefd.

(Invulling van Blauwtje) Zaterdagochtend, 13:32 Ik lees het geschrevene nogmaals door. Oei, die fout daar, dat kan écht niet voor een taalpuritein! En die drie feitjes uit de 2e en 4e alinea kan ik beter niet delen met mijn lezerspubliek, dat gaat absoluut ten koste van mijn geloofwaardigheid. Wat ik beter kan doen is het geheel vaag houden, en het ter invulling laten aan het publiek. Stiekum ben ik wel benieuwd wat de dames hierin lezen. Een liefdesverhaal of toch een zakelijk onderonsje? Ze zullen het nooit komen te weten, morgen schrijf ik lekker dat blog met een vaagheidsverklaring.